Mijn adoratie voor Mike Patton stamt ongeveer uit de tijd van Faith No More's The Real Thing en klassieker Angel Dust. Dat de zanger zo belangrijk voor die groep was realiseerde ik me pas toen ik in die tijd wat oude CD's van de band bij de bibliotheek leende en nogal verafschuwd ineens de beroerde zang van Chuck Mosley hoorde. Daarna groeide de bewondering voor Patton verder, zeker ook vanwege zijn vele boeiende projecten die na het opheffen van Faith No More in 1998 verder tot bloei kwamen. Het prettig gestoorde Mr. Bungle bijvoorbeeld, de avant-garde van Fantômas, de Italiaanse liedjes met orkest in Mondo Cane, de boeiende soundtracks, of zijn werk als stemacteur voor videogames of films. Met Tomahawk schurkte Patton nog wel het meeste tegen Faith No More aan met de licht experimentele alt-rock en redelijk normale zang van Patton. Het duurde een kleine zes jaar voordat er een opvolger lag van het derde album Anonymous, een apart en rustig werkje dat geïnspireerd was door de Indiaanse cultuur en folkmuziek. Met Oddfellows keert de supergroep weer terug naar de eigenwijze rockmuziek en het geluid van de eerste albums. Naast Patton op zang, drummer John Stanier (Battles, Helmet) en gitarist Duane Denison (The Jesus Lizard) is het dit keer Trevor Dunn (Mr. Bungle, Fantômas) die het baswerk op zich neemt in plaats van Kevin Rutmanis (Melvins). Echte dertien-in-een-dozijn-rock verwacht je dan niet, alhoewel “Stone Letter” nog wel behoorlijk rechttoe-rechtaan is. Het is de (overigens lekkere) uitzondering op de regel. Het album klinkt vertrouwd als Tomahawk, maar wat ruwer dan het oudere werk. Misschien is dat te wijten aan het korte opnameproces en daarmee lijken er ook wat ongemakkelijke schetsen van nummers te zijn ontstaan die ik maar niet kan vatten (“Baby Let's Play____”, “A Thousand Eyes” of “Choke Neck”), maar er zijn ook geslaagde werkjes zoals het dreigende “White Hats / Black Hats”, het rauwe en stevige “South Paw”, het opzwepende “Typhoon” of het Mr. Bungle-achtige “Rise Up Dirty Waters”. Oddfellows is als geheel dus een beetje vreemd, maar ten dele wel degelijk heel lekker.
mij=Ipecac
4 reacties