Saint Anthony's fire kent drie betekenissen, en allemaal zijn het ziekten. Gezellig! Met een iets aangepaste schrijfwijze is het echter een psychedelische rockband uit New Jersey, een trio dat vooral aan Jimi Hendrix en Cream doet denken. Een razende ritmesectie, veel gitaarsolo's en een bak fuzz waar je hele woning van meetrilt. Het was destijds slechts een lokale release, maar ik snap wel waarom Rockadrome dit album alsnog op cd én vinyl uitbrengt. Ondanks dat de kwaliteit van de opnamen nou niet echt overhoudt (hoeveel van de echo zou gepland geweest zijn?), is het een meer dan aangenaam album. Het is waar, het is niets nieuws, of het moet zijn dat ze zich voor die tijd nog behoorlijk inhielden – acht songs komen samen op net iets meer dan een half uur. Dat neemt niet weg dat ze de nodige kwaliteiten aan de dag leggen, zowel in instrumentbeheersing als in opbouw van de songs. Dat Hendrix en Cream zo nadrukkelijk doorklinken, is logisch voor die tijd. De drie muzikanten, die voorzover ik kan nagaan na vier jaar Sainte Antony's Fyre weinig opmerkelijks meer hebben gedaan, hebben hiermee toch nog een verdiend monumentje gekregen.
Minstens zo opmerkelijk is de 'exploito'-split-cd van Hell Preachers, Inc. en Ugly Custard. Exploito was een vinding van de studiobazen, waarbij songs door ingehuurde muzikanten werden omgewerkt naar de nieuwste muzikale mode. Bij Hell Preachers, Inc. gaat daarbij het gerucht dat Deep Purple's Ian Paice, Ritchie Blackmore en Jon Lord er onderdeel van uitmaakten. Zeker als je opener “Time Race” beluistert, is die associatie niet verwonderlijk. We zullen het nooit zeker weten, want gegevens zijn nergens te vinden. Net zo min als over de herkomst van de songs, die hier onder de titel Supreme Psychedelic Underground Blues worden gepresenteerd. Het varieert van redelijk poppy blues met een randje soul tot bluesrock en spacerock. De muzikanten zijn zoals gezegd allemaal ingehuurd, en van in repetities fraai uitgewerkte songs is geen sprake. Ook al is te horen dat er hier prima muzikanten aan het werk zijn, blijft het daardoor toch vooral curiositeitswaarde houden.
De muzikanten van Ugly Custard's Psicosis zijn wel bekend: ze zaten al dan niet samen in bands als Blue Mink, CCS en Hungry Wolf, Alan Parker werkte met Donovan, David Bowie en The Walker Brothers, Herbie Flowers speelde het baslijntje van Lou Reed's “Walk on the Wild Side” en Clem Clattini was voor zijn sessiewerk met onder andere Lou Reed en Roy Orbison ook drummer van The Tornados, van de instrumentale hit “Telstar”. Naast traditionals als “Scarborough Fair” staan er eigen composities van Parker op. Anders dan bij Hell Preachers, Inc. zijn de songs hier veel meer dan alleen professioneel ingespeelde songs. De rol van toetsenist Roger Coulham is misschien nog wel het opvallendst. Hij maakte samen met bassist Flowers van de sowieso goed en met passie uitgevoerde bluesrocksongs soms een waar funkfeestje.
mij=Sainte Anthony's Fire: Rockadrome / Clearspot; Hell's Preachers,Inc. en Ugly Custard: Gear Fab / Clearspot
4 reacties