De afgelopen editie van Le Guess Who? moest ik helaas aan me voorbij laten gaan. Dat was flink balen, want daar speelde het project The Revival Hour. Achter deze naam gaat het duo DM Stith en JM Lapham schuil. De eerste moet je kennen van zijn fenomenale, excentrieke debuutplaat Heavy Ghost (mijn plaat van het vorig decennium), Lapman is onbekender, maar hij had een flinke vinger in de pap bij het helaas ook zwaar onderschatte The Earlies. De eerste tekenen van debuutplaat Scorpio Little Devil vond ik al veelbelovend, de belofte wordt wat mij betreft helemaal ingelost. De twee hebben samen iets weten te creëren dat een unieke mix is tussen het al alleszins ongewone solowerk van Stith, de eigenzinnige kant van bands als Radiohead en Grizzly Bear en deze overgoten met een curieuze, Motown en Spectorachtige saus. Dat Stith daar een zwak voor had was al eens gebleken uit zijn prachtige “Be My Baby“-versie die op zijn outtakes album stond, nu past 'ie dat samen met Lapham ook ragfijn toe in zijn eigenhandig songs. Het resulteert in een album waarvoor je je nu eens niet hoeft te schamen om de term eclectisch van stal te halen. Want dat druipt van alle songs van deze debuut-cd af. De twee hebben al het speelgoed dat ze beschikbaar hadden in de studio klaargezet en waar nodig ingezet. Dat resulteert aan de ene kant in met blazers overgoten mierzoete indiesoul (“City Yolk”, “Hold Back”), maar strijkt je aan de andere kant ook zwaar tegen de haren in door het elektronische experiment keihard te laten crashen (“Copperhouse”). Een eenvoudig ABACAB-liedje is maar met moeite te vinden op Scorpio Little Devil (“Control”) komt nog het dichtst in de buurt. Het zal wel maken dat velen volstrekt niets zullen begrijpen van wat The Revival Hour ze voorschotelt, ik schep mijn bord keer op keer weer vol en raak maar niet verzadigd.
mij=Antiphon / Konkurrent
4 reacties