The Silhouettes – The Silhouettes

Een toevallige ontmoeting op Lowlands kan soms onvermoede gevolgen hebben. Nee, ik heb het niet over kindjes die negen maanden na het fameus gezellige polderfestival geboren zijn, maar ik heb het over de debuutplaat van The Silhouettes. Voor toetseniste Marthe Jellema en gitarist Ben Rider was hun ontmoeting een paar jaar geleden tijdens het Pixies optreden op Lowlands het begin van dit duo. Met een flinke reeks optredens (ook in de VS) achter de kiezen is dit het debuut van het tweetal en ik kan er niet omheen draaien, het is een debuut dat gelijk naar meer smaakt. De invloeden zijn overduidelijk: The Raveonettes, Best Coast, Bleached en al die andere groepjes die zonnige indiepop met duidelijke Californische wortels tot ons brengen in hapklare brokken van maximaal drie minuten. Je zou na het lezen van bovenvermelde namen al gauw vermoeden dat The Silhouettes ons meer van hetzelfde bieden maar gelukkig hebben Ben en Mira genoeg eigen smoel en sound om niet in die valkuil te trappen. Soms licht melancholisch, soms dromerig, maar bovenal gezegend met sterke, zonnige melodietjes weet dit debuut me tot de laatste minuut te boeien en dat is een groot compliment. Waar je bij veel genregenoten bij het zesde of zevende liedje gaat denken ‘dat heb ik al gehoord’ of dat je gedachten afdwalen, blijft het bij The Silhouettes spannend genoeg. Heel af en toe klinkt het allemaal een beetje te braaf maar dat mag de pret niet drukken. Liedjes als “At the Disco”, “Saturday” en opener “Don’t Feel the Same” mogen in mijn speler al dagen op repeat blijven staan. Een heel sterk debuut, het moet gezegd worden.

mij=Goomah / Excelsior / V2