Hoewel de meeste bij promo’s bijgesloten bio’s vooral uitblinken in opgedofte onzin, hebben we hier zowaar een voorbeeld van een bijzonder raak begeleidend schrijven. Blijkbaar wist de schrijver-van-dienst het even niet meer en gebruikte hij de klassieke recensententruc: vergelijkingen en associaties zoeken met bekende(re) namen. Voor de nieuwe plaat van Christopher Rees worden achtereenvolgens 16 Horsepower, Tom Waits, Calexico en Duane Eddy genoemd. En al die namen worden terecht aangehaald: de banjo in “I Heard You Call My Name”, “Lover Oh Lover” en “Raise My Head” klinkt zoals David Eugene Edwards die gespeeld had kunnen hebben (Christopher Rees verzorgde overigens ook al zijn voorprogramma). Tom Waits horen we als verre en vooral geciviliseerde echo van diens vuilnisbakkenblues terug in “Sing Out Loud”. De mariacho-trompetjes van Calexico keren terug in “Knock On My Door”. Met voorgaande zinnen lijkt het alsof Christopher Rees een epigoon is van bovenstaande helden, maar dat is hij vooral niet. Hij is een puike liedjesschrijver die met verschillende idiomen uit de voeten kan. Zijn enige probleem zou weleens zijn stem kunnen zijn: een tegen een falset aanleunend geluid waar je wel tegen moet kunnen. Heb je daar geen problemen mee – ik kan me zo voorstellen dat voor sommige luisteraars die stem zelfs een pluspunt is – dan heb je hier een van de betere singer/songwriters van dit moment te pakken.
Mij=Red Eye Music / Bertus
4 reacties