Een film over zombies kun je misschien plaatsen onder het kopje ‘plat vermaak’, maar Les Revenants is subtieler. In de Franse televisieserie, gebaseerd op de gelijknamige film uit 2004, duiken de overledenen ineens weer op als gewone mensen, terwijl ze niet echt bewust zijn van hun eigen toestand. Geen bloed en verderf als hoofdmoot dus, maar meer onderhuidse spanning en mysterie zoals in “Twin Peaks”. De post-rockband Mogwai werd gevraagd om de soundtrack te verzorgen nog voordat de serie überhaupt was gemaakt, al kreeg de Schotse band wel wat scripts onder ogen. Het resultaat Les Revenants is een mooi en ingehouden album geworden, waarbij het niet moeilijk is voor te stellen hoe sfeerbepalend deze muziek bij het beeld kan zijn. De piano wordt vaak stemmig ingezet en aangevuld door de andere instrumenten, maar altijd omzichtig en zonder grote uitbarstingen. Mooi is hoe de band een fijnzinnig evenwicht opzoekt tussen gevaar, spanning en onrust aan de ene kant, en berusting, kalmte en vrolijkheid aan de andere kant. Zo lijkt “Fridge Magic” vrolijk, maar er zit een angstaanjagend gevoel in verborgen. Althans, ik krijg dat gevoel er bij, net zoals sommige mensen clowns eng vinden. Hoewel het album wat aan de lange kant is luistert het prettig weg, mede dankzij de uiterst ruimtelijke en heldere productie, al zal het voor sommigen misschien als slaapmiddel dienen. Wel opletten dan, want de cover van Washington Phillips’ “What Are They Doing In Heaven Today” werkt als het aanzetten van het tl-licht na een avondje stappen. Het is ook vreemd geplaatst voor het laatste nummer “Wizard Motor”, dat begint met een sereen kerkorgel-achtig geluid, waarna het mooi opbouwt tot een vol einde. Met de diepgang van dit album laat Mogwai horen wat ze gedeeltelijk hebben laten liggen op het vorige album Hardcore Will Never Die, But You Will. Daarmee zouden ze toch ook weer eens een echt opzienbarend regulier album moeten kunnen afleveren.
mij=Rock Action
4 reacties