The Epstein gedaan over een vervolg op hun prima debuutplaat Last of the Charanguistas en dat is er aan af te horen. Wat gebleven is, is de stem van zanger Olly Willis: prettig, aangenaam, maar ook ietwat anoniem. De belangrijkste toevoeging lijkt me die van Sebastian Reynolds, toetsenist, maar ook producer. En in die laatste functie heeft hij alle ruimte gekregen. Was het idee achter Last of the Charanguistas om vooral het live-geluid te benaderen, de bio bij Murmurations benadrukt dat dat bij hun nieuwe album juist niet de bedoeling was. Met als gevolg dat deze plaat ongetwijfeld als rijk gearrangeerd beschreven zal worden. En daar zit ‘m nu net de kneep. In een song als Sophia Loren komt alles keurig bij elkaar: de gedragen, weemoedige sfeer wordt mooi onderstreept door het donkere en volle geluid en ook bij Another Band Has Gone werkt het. Maar in andere nummers – neem bijvoorbeeld de batterij strijkers in Calling Out Your Name – krijg ik het gevoel dat The Epstein (of producer Sebastian Reynolds) doorgeschoten is in hun goede bedoelingen en zelfs gevaarlijk richting kitsch beweegt. Aan hun vakmanschap ligt het niet, maar de opnamestudio kan een gevaarlijk instrument zijn, blijkt maar weer.
mij=PIAS
4 reacties