Wolfmother is dood, leve Tracer! De bio mag dan nog zo hard roepen dat het Australische trio Tracer geen retroact is, bij de opener, het titelnummer van El Pistolero, is al duidelijk waar de grootste invloed vandaan komt: Soundgarden. Gelukkig komt zanger/gitarist Michael Brown qua zangkwaliteiten ook behoorlijk dicht bij Chris Cornell, zodat het geen maar half geslaagde poging wordt. Integendeel, Brown heeft hetzelfde soulvolle geluid zonder ook maar een moment aan volume of rockgehalte te verliezen. Met drummer Dre Wise en de nieuwe bassist Jett Heysen-Hicks zet hij dertien songs lang een heerlijke bak grungy, fuzzy hardrock neer. Ook producer Kevin Shirley (Bonamassa, Iron Maiden, Europe) lijkt zich meer op commercieel succes gericht te hebben dan op originaliteit. De Soundgardenassociatie verdwijnt dan ook nooit naar de achtergrond. Met dat in het achterhoofd moet je echter wel concluderen dat het qua songmateriaal en uitvoeringen helemaal snor zit op dit album. De productie is lekker rauw, met zwaar overstuurde gitaren, loodzware bas en strakke drums. Ook de powerballad ontbreekt niet: “Scream In Silence” begint rustig, maar eindigt een stuk steviger. Mocht er nog een single of video verschijnenn, dan zou mijn keuze “There’s A Man” zijn, een track die je de eerste keer al mee zit te brullen. El Pistolero is een prima album dat muzikaal volstrekt overtuigt. Maar het is gebaseerd op Soundgarden zoals Airbourne is gebaseerd op AC/DC, en daar moet je tegen kunnen. Ik hoop dat Tracer met dit album aan de bekendheid wil werken, om de volgende keer een meer eigen geluid te presenteren.
mij=Mascot / Provogue
4 reacties