Vondelpark – Seabed

James Blake-liefhebbers komen goed aan hun trekken: ook het Londense trio Vondelpark maakt heerlijk trage chillwave voor warme dagen, op hetzelfde platenlabel waar Blakes eerste EP’s verschenen. “Quest”, het openingsnummer, is eigenlijk ook meteen het mooist. “Closer” is er nog zo een: onverstaanbare teksten, een larmoyant tempo en weggewaaide handklapjes leiden je door de hitte. Sowieso is Seabed een behoorlijk slaperige plaat. Zelf voelt Vondelpark zich verwant met R&S-labelgenoten Pariah en Egyptian Hip Hop, en Teengirl Fantasy. De Drake/The Weeknd-achtige zang in “Always Forever” vind ik irritant, maar dat blijft gelukkig bij dat ene nummer. We moeten de stijlwisselingen Vondelpark sowieso maar vergeven, want de band overkwam een Skrillexje: bij een bezoek aan Amsterdam in 2011 werden hun instrumenten gejat, waaronder een MacBook met de enige kopie van hun debuutalbum dat toen nog uit moest komen. Niets aan te doen; de band besloot rustig aan te doen en nieuwe songs op te nemen. We zullen nooit weten welk materiaal er verloren gegaan is, maar we zijn nu wel twee jaar en daarmee eigenlijk een volledig album verder. De recensies van Seabed die de plaat nu omschrijven als een ‘langverwacht’ debuutalbum, zijn dus wat pijnlijk: Seabed maakt de kwaliteit van een langverwachte debuutplaat niet waar. Anderzijds is de band wel gegroeid: waar deze cd iets is voor thuis, zouden de liveshows dansbaarder moeten zijn. Dat belooft wat voor London Calling. (Snapt iemand die duckface-hoes trouwens?)

mij=R&S