Binnen drie maanden tijd brengt Whitesnake maar liefst twee live-albums uit: op 5 juli a.s. verschijnt de dubbelaar Made In Britain/The New World Record, terwijl een paar weken geleden Made In Japan verscheen. Coverdale zelf noemt de laatste overigens een soundtrack. Het album is dan ook niet als afzonderlijke cd te krijgen, wel als dvd, dvd/2cd of Blu-ray. Made In Britain was al gepland toen het idee ontstond de beelden van dit Japanse optreden óók uit te brengen. In de loop der jaren is het gezelschap rond David Coverdale een soort Whitesnakerevue geworden, met een stroom van wisselende muzikanten. Alleen het gitaartandem Reb Beach/Doug Aldrich is er al een decennium bij. Er wordt in tien tracks (plus een gitaarduel en een drumsolo) een vakkundige show neergezet, maar van enige verrassing is geen sprake. Freud zou nog steeds zijn lol op kunnen met de vele manieren waarop Coverdale met z’n microfoonstandaard omgaat, Beach en Aldrich zijn goed maar hebben niet de eigen stijl van veel van hun voorgangers en er wordt afgesloten met het supertrio “Fool For Your Loving”/”Here I Go Again”/”Still Of The Night”. Na die drie tracks gaat iedereen ongetwijfeld tevreden naar huis. Coverdale lijkt beter bij stem dan voorgaande jaren. In hoeverre dat aan overdubs ligt of aan het volume dat inmiddels voor een groot deel uit de mengtafel lijkt te komen, durf ik niet te zeggen, maar het klinkt allemaal zoals het moet klinken. Er is ook nog een bonus-cd met maar liefst acht, deels akoestische, soundcheckversies (“Good To Be Bad” en zeven tracks van Forevermore). Ze hebben in elk geval hun best gedaan er een mooi pakketje van te maken. Maar ja, het blijft een revue. Whitesnake heeft veel betere live-albums gemaakt dan dit, simpelweg omdat de bands beter waren en Coverdale nog iets te bewijzen had. Slecht is het allemaal niet, helemaal niet, maar ik krijg hetzelfde gevoel als bij Forevermore: het klopt allemaal wel, maar we hebben het allemaal al eens zo gehoord. De dvd-opname is vakkundig en zonder opsmuk, terwijl de drumsolo, waarin Tichy met drumsticks, z’n handen, eetstokjes én koksmessen drumt misschien muzikaal niet bijzonder is, maar wel vermakelijk.
mij=Frontiers/ Rough Trade
4 reacties