De Beste Singer Songwriter van Nederland (BSSVN) is eigenlijk wel een goede zet van de publieke omroep, het is in ieder geval heel wat creatiever dan de commerciële ´talenten´jachten waar de zangpartijen als bijna heilig worden gezien, terwijl het toch niet meer is dan het zingen van een liedje van een ander. Dat alles tegenwoordig in wedstrijden moet, terwijl er verder nauwelijks nog ruimte is voor de ´betere´ popmuziek neem ik dan maar voor lief. Gelukkig zijn er tegenwoordig buitenlandse zenders als BBC4 en uiteraard het internet. Maar goed…
Een van de namen die opdook in de programmering van mijn plaatselijke poppodium is Daniel Versteegh. Aangezien ik Giel en zijn programma niet gevolgd heb, had ik niet meteen de link gelegd: maar dit is de bijna-winnaar van het programma. Versteegh blijkt al meer opgenomen te hebben in zijn carrière – lang leve Spotify – en het programma zal zijn bekendheid verder hebben vergroot. Geef hem eens ongelijk. Toch vind ik Metanoia – in het Oud Grieks hergeboorte – geen makkelijke kost. Naast de (wat vlakke) stem van Versteegh is er een – uiteraard – de gitaar, maar naast piano, drumwerk en bas valt op dat de nummers hier en daar ingekleurd worden met een synthesizer. Als ik de tien nummers draai, dan zit ik aanvankelijk nog wel aandachtig te luisteren. Het probleem voor singer-songwriters is echter om de aandacht vast te houden en dat lukt hem wat mij betreft niet. Eigenlijk hoop ik dat er ergens een uitbarsting komt, maar als die er komt dan is niet meer dan een wakkerend vuurtje. Check “Carry Our Troubles To Sea” eens, om te horen wat ik bedoel. Jammer ook dat de synthesizer de nodige gaten vult, liever had ik dan een cello of viool gehoord. Toch staan er ook een aantal geslaagde liedjes op zoals de eerste van dit album getrokken single “Julie Please Come Home” en het afsluitende “I Don´t Want To Be Found”. Zijn populairste liedje op Spotify stond op een album van de BSSVN, en ik vrees ook dat hij het van een selecte groep liefhebbers moet hebben. Of de rem moet er het volgende album afgaan, want het zit er in, maar het komt er hier nog niet helemaal uit.
De winnaar van de eerste editie van BSSVN was Douwe Bob Posthuma, die we inmiddels kennen onder de artiestennaam Douwe Bob. Als je een geregelde luisteraar bent van 3FM, dan kan de single “You Don´t Have To Stay” je niet ontgaan zijn. Het is zo´n nummer dat vervolgens de hele dag in je hoofd blijft hangen. Het is een van de nummers van zijn debuutalbum Born In A Storm. De drie openers, inclusief de eerder genoemde single, gaan er lekker poppy tegenaan, zodat je in de juiste stemming kunt komen. Verderop wordt het nog meer poppy, al hoop ik niet dat het aanstekelijke “I Smoke, I Drink” de volgende single wordt: ik vrees dat deze uiteindelijk mij de neus uitkomt. Toch moet gezegd worden dat het allemaal zeer vakkundig klinkt. De hulp van producer Matthijs van Duijvenbode (Tim Knol, Anne Soldaat) en gitarist JP Hoekstra (ex-Krezip) zal hier zeker van invloed zijn geweest. Zij behoeden Douwe Bob om in de singer-songwriterval te trappen. Saai wordt het nergens. Juist doordat het meer als een bandplaat klinkt, komen de ingetogen ‘echte’ singer-songwriterliedjes er beter uit (“Eliza Jane”, “Beautiful”). Prachtig is ook het titelnummer met dat gitaartje, al hoop ik dat er tijdens optredens geen mobieltjes de lucht ingaan. Douwe Bob schijnt inmiddels behoorlijk volle zalen te trekken, en ik ben ook benieuwd hoe hij het er op Pinkpop afbrengt, waar hij zaterdag zal openen. Ik heb zo´n vermoeden dat het zonnetje zich na een aanvankelijk bewolkte dag zal laten zien. Goede zin krijg ik er namelijk wel van.
mij=Shepherd Songs/Moon Music/Rough Trade & Rodeo Media
4 reacties