Status Quo – Bula Quo!

Onlangs merkte DubbelMono licht schertsend op dat bandjes er na maximaal zeven jaar mee moesten ophouden. Voor mij zouden dat bijna lege cd-kasten betekenen. Onder andere tachtig Status Quo-cd’s minder. Gelukkig hebben zij zich nooit iets van DubbelMono aangetrokken. Integendeel, waar de Stones nog een enkele keer met pijn en moeite optreden, hebben de heren van Status Quo in hun vijftigste actieve jaar – naast een reünietoer en een reeks optredens met de huidige band – voor het eerst in hun carrière een speelfilm opgenomen. Natuurlijk, van een op Fiji opgenomen actiekomedie met bekende muzikanten mag je niet al te veel verwachten – al zal het ongetwijfeld beter worden dan Het Bombardement, het speelfilmdebuut van Jan Smit. Er is echter ook een begeleidende studio-cd, Bula Quo! geheten. Met een bonus-cd, waarop nog tien tracks te vinden zijn, waarvan alleen de nieuwe versie van “Living On An Island” en een remix van “Rockin’ All Over The World” niet eerder zijn uitgebracht. Bula Quo! is het dertigste studio-album en het laatste met drummer Matt Letley, die na twaalf jaar iets anders gaat doen. Zoals te verwachten was is het een vrolijk album, met wat quasi-Fijiaanse couleur locale. Het is geen plaat met verrassingen als In Search Of The Fourth Chord, maar wel beter dan voorganger Quid Pro Quo, die maar een enkele memorabele song kende. Van Bula Quo! is met “Bula Bula Quo (Kua Ni Lega)” een zonnige en ondanks het accordeon net niet té lichte song als single gekozen, maar het Fiji-gevoel leidt gelukkig maar één keer tot een misbaksel van “Marguerita Time”-proporties met “Mystery Island”. Voor de rest zijn het vooral up-tempo tracks, met in “Run And Hide (The Gun Song)” zelfs een track die wordt gezongen door bassist John “Rhino” Edwards. Daarnaast zijn er dubbele vocalen van Edwards en Rossi in “Never Leave A Friend Behind”. Opvallend is dat er slechts twee bijdragen van Francis Rossi opstaan – voor het eerst in vijftig jaar. Dat maakt voor het materiaal weinig uit. Bula Quo! is een degelijk album van een band die er nog lol in heeft. Wat nou, na zeven jaar ophouden?

mij=Fourth Chord Records