King Kingzanger en -gitarist Alan Nimmo is een Schot. Dat is niet te missen, want de man staat voorop Standing In The Shadows én op het podium gekleed in een kilt. Dit tweede album van de band is goed geproduceerd, en biedt warme bluesklanken met gitaar, bas, drums en toetsen. Het doet mij vooral denken aan The Free en Bad Company. Muzikaal, maar ook omdat Nimmo’s stem op momenten (“Taken What’s Mine”) sterk aan Paul Rodgers doet denken en soms aan FM’s Steve Overland. Daaruit mag u meteen concluderen dat de man een stem heeft die boven de doorsnee bluesstem uitstijgt. Van The Free covert King King “Heavy Load”, terwijl er ook een cover van de zwaar onderschatte Frankie Miller opstaat. “Jealousy”. De overige acht zijn eigen songs, vooral geschreven door Nimmo en bassist Lindsay Coulter. Die eigen tracks blijven overigens prima overeind naast de covers. Drummer Wayne Proctor heeft het album dan weer geproduceerd met Nimmo. Nimmo is weliswaar de blikvanger van de band, maar het is dus geen eenmanszaak. King King is overigens niet van de minutenlange solo’s. Vaak is het vergelijkbaar met de rustiger bluesrock van bijvoorbeeld Robert Cray en FM. Doordat volume en tempo op zijn tijd iets omhoog gaan blijft het prima te verteren. Wat heet. Standing In The Shadows in de perfecte soundtrack voor een broeierige zomeravond. Zouden we die nog krijgen in 2013?
mij=Manhaton / Bertus
4 reacties