Midnight Juggernauts – Uncanny Valley

Voor het eerst in jaren schrijf ik niet voor 3voor12 Gelderland, tijdens het Valkhof Festival in Nijmegen. Behoefte aan vakantie, gebrek aan voorbereiding, geen zachte druk vanuit een ambitieuze hoofdredacteur, er zijn allerlei redenen waarom ik het een beetje aan me voorbij laat gaan dit keer. Met een vaag gevoel van spijt kom ik in het publiek echter wel allerlei Nijmeegse bekenden tegen die zich wél het vuur uit hun keyboard (of camera) kloppen deze week. Hoi tBeest! Hoi Roarezine! Ook Cortonville is backstage prominent aanwezig bij de Nederlandse rock-acts, ook al slaan zij precies alle acts over die het Valkhof Festival voor mij nou net bijzonder maken. Zo krijg ik toch weer het gevoel dat ik soms ook de vorige jaren had: muziekfans werken een beetje als voetbalfans. Jouw bandje tegen mijn bandje. Jouw stukje tegen mijn stukje. Jouw plaatje tegen mijn plaatje. En het onbevredigende is: niemand wint bij dat gevoel. Succes valt immers niet echt te meten. Bij de Midnight Juggernauts, mijn vooraf al favoriete band van dit hele festival – zelden in Nederland te zien, en ze spelen nog als headliner ook! – heb ik echter het gevoel dat ze vandaag niet hun beste wedstrijd spelen. Hun derde plaat Uncanny Valley is net een week uit en eigenlijk vergelijkbaar met de tweede, The Crystal Axis. Die platen verdienen een Electric Light Orchestra-achtig groot geluid live. Luister maar naar de prachtige nieuwe single “Ballad of the War Machine”. Als deze band zichzelf wat serieuzer nam, liedjes schreef over Edward Snowden of Silicon Valley had bedoeld met de ‘Uncanny Valley’ in kwestie (hun eerste plaat heet nota bene Dystopia), had ik zelfs Pink Floyd op deze plaats genoemd. Vanavond speelt het trio veel werk van de debuutplaat, maar het livegeluid van de Midnight Juggernauts is lichter dan ik verwacht had. Het gouden basloopje van “Shadows” gaat bovendien de mist in en ook de zanger maakt zich er met zijn hoge noten makkelijk vanaf. Details, maar toch. De dromerige, Palmbomen-achtige liedjes op Uncanny Valley komen live beter over dan het vroegere werk, maar ook die zijn op plaat toch echt verreweg het best. Daar hoor je die breed uitwaaierende synthesizers, die prachtige filtereffecten en weet Vincent als zanger zijn mijmerende droomstem pas echt overtuigend te gebruiken. “Sugar and Bullets” is een ultiem laidback zomerliedje, dat de Gorillaz niet beter geschreven zouden hebben. Met “Memorium” is er nog zo’n Cut Copy-zomertroef in huis, en op “Melodiya” staat de basgitaar lekker zacht. Genieten!

mij=Siberia