Die Bobby Gillespie is me er eentje! Eigenijk was de iele man als ventje al rete-actief op muziekgebied. Als drummer van The Jesus And Mary Chain, als contactpersoon voor het pas opgezette Creation-label, als indie-icoon in Engeland, als rave- en dance-promotor met zijn “Loaded” en Screamadelica-plaat en als kruisbestuiver tussen beats en rock met zijn “Swastika Eyes”. Engeland omarmt de schriele zanger uit Schotland. Dit tiende album van Primal Scream grijpt terug naar de periode dat Ozric Tentacles en Hawkwind de elektronische beats omarmden. More Light is een rondzingende trip van beats, bliebs, gitaarsoundscapes en riedeltjes die de rol van bezwerende sjamaan in de vorm van Gillespie verder kunnen uitvergroten. En als daarvoor tabla’s, sitars en omvormende randapparatuur voor nodig zijn, dan moet dat maar. Gillespie werkte al met producer David Holmes samen aan XTRMNTR. De agressieve, lompe houding van die plaat heeft plaatsgemaakt voor spanning, een intetogen sfeer maar wel in het straatje van zelftevredenheid. Samen met Holmes zocht hij op Franse en Duitse funkplaten naar filmische, cosmische, orkestrale psychedelica. Dat is hem gelukt. Gillespie belde voor het juiste geluid wat bekenden en vrienden die hem van de juiste toon konden voorzien. Zo werden Kevin Shields en Debbie Googe van My Bloody Valentine en Mark Stewart opgetrommeld. Respectievelijk brachten zij een jaren negentig en jaren tachtig-Tackhead-geluid aan. Verder krijg ik het idee dat Gillespie ergens in het achterhoofd een idee moet hebben gehad hoe Syd Barett met de kennis van nu een song zou componeren. Dat klinkt dan ongeveer als “Tenement Kid”. Absoluut het meest persoonlijke hoogtepunt van een man dat altijd een Schots verdwaasd schoffie is gebleven. Primal Scream is de muziek wederom lichtjaren vooruit.
mij=Ignition
4 reacties