Who’s That Man is een serie van vier cd’s op het Grönland-label dat ook drie platen van Neu! heruitbracht. Konrad Plank was een van de voormannen van Neu! en grondlegger van wat later spottend door de Engelse pers Krautrock genoemd zou worden. De in Oostenrijk geboren Plank kreeg nog les van componist Stockhausen en werkte als een van zijn eerste productieklussen nog met Marlene Dietrich. Plank experimenteerde met elektronica, kende de klassieke muziekleer, maar zag zijn kans schoon om te pielen met geluids- en klankcollages. Zie het als een soort Blixa Bargeld van de jaren zestig. Plank was een drijvende kracht achter Kraftwerk, Cluster, Guru Guru en Ash Ra Tempel. Deze eerste cd is een eerbetoon aan de klinische, dreigende aanpak van Plank om zo minimalistisch en industrieel mogelijk over te komen. Dat lukt soms deels zoals bij “Le Sinistre” van The Eurythmics, soms niet zoals bij het Japanse Phew die gelijk de doemwave van de jaren tachtig benadrukken en blijkbaar dus niet snappen dat Plank met “Signal” zijn tijd ver vooruit was. Het meest in de buurt komt Michael Rother met “Feuerland” dat zomaar het montone van Kraftwerks “Autobahn” in zich draagt. Het zijn klanken van een gemotoriseerde ruimtereis. Wat je tegenkomt en opvalt is in enkele hightlights te horen. Wat Plank na zijn Neu!-carrière in de jaren tachtig nog aan productieklussen voor o.a. Les Rita Mitsouko, maar ook hiphopper Whodini deed, is nergens op dit tribute-album te vinden. We moeten het doen met wat Moebius & Plank-plaatjes, een middelmatig oud nummer van D.A.F. en tenslotte het niet al te veelzeggende “Leb Wohl!” van Neu!. Enfin, ik mag hopen dat er op de overige tribute-delen iets uitvoeriger bij het totaalwerk van Plank wordt stilgestaan.
mij=Grönland
4 reacties