Een bezige thuisartiest, die R. Cole Furlow. Op zijn eigen Lou Barlow-manier heeft hij nu als Dead Gaze zijn eigen lo-fi-herrie gekoppeld aan My Bloody Valentine, Jesus And Mary Chain, Pixies-gekheid in “This Big World” en ‘n overstuurde Slowdive-sound. De uit Mississippi afkomstige Furlow verzamelde wat materiaal van her en der uitgebrachte EP’s en LP’s en bracht het als Dead Gaze uit. Het gaat Furlow slechts om de rauwe directe intentie. Hij sneert en plukt zoals hij ook gitaar speelt. Maar, wat een oprechtheid, wat een goudeerlijke liedjes en wat voor een doeltreffende aanpak. Furlow creëert op zijn zolderkamertje zijn eigen wrange droomwereld waar veel lelijkheid niet kan opboksen tegen de heldere melodietjes die nog weken in je kop blijven hangen. Op Dead Gaze staan schijnbaar twee nieuwe songs. Eentje verscheen als video, de ander als single, maar voor het eerst maken ze deel uit van verzameld werk. Als een Guided By Voices is Furlow uitgegroeid tot een voltallige band waarbij de fijne melodie voorop staat. Het enigszins door drank aangetaste geraspte, grove karakter maakt plaats voor geslepen deuntjes. Nu maar hopen dat Furlow zijn eigen teksten in “I Found The Ending” niet al te letterlijk neemt, want dat zou het einde van een wonderbaarlijk zolderkamerartiest betekenen. Ik wacht met smart op wat de man nog in petto heeft.
mij=Palmist/Ratcat
4 reacties