Roadrunner bestaat niet meer, lang leve Roadrunner! The Dixie Dead is een productionele optelsom geworden van Type-O-Negative, Coal Chamber, White Zombie en Pist-On. Romantische metal met een zwartgallig randje en een volle topproductie. Voor de rest gaat het natuurlijk weer eens nergens over in metalland. Het zijn de standaard-verhalen die het goed doen op een gemiddeld Halloween-feestje of de Nacht van de Wansmaak. Maar ja, daar heeft Joseph Poole bewust op ingezet. Niet voor niets speelde en speelt hij in Frankenstein Drag Queens From Planet 13 en Murderdolls. De man uit Charlotte kickt op horrorverhalen, Misfit-punk en alles waarmee Tim Burton als regisseur groot is geworden. Dit vijfde album van Poole is zijn meest volwassen plaat. Het geluid is voller. De songs zijn epischer en het metalrandje is gitzwarter dan ooit tevoren. En, waar Roadrunner Records in grossierde heeft Wednesday 13 weten te vangen: een combinatie van pakkende, zware riffs en opvallend doeltreffende refreinen. Het lijkt erop dat Joseph Poole al zijn gekunstelde pretenties overboord heeft gegooid en gedaan heeft wat zijn hart hem ingaf. Hij bekeek op voorhand wat zijn basis moest zijn; L.A. glammetal. Waar nodig zette hij gitaarmuren op en accentueerde de riffs met enkele extra lagen. Vervolgens zocht hij naar een drumsound dat dik in de metal van de jaren negentig lag en voegde die toe. Bij elkaar klinkt dat dus als een klok. Gewoon omdat het goed en hard en vol klinkt. Verdere pretenties zijn er niet. The Dixie Dead is gewoon een plaat voor verstoten jongeren die nog willen headbangen.
mij=DevCo/Cargo
4 reacties