Ik vind het leuk als mensen een grote passie voor muziek hebben en daar gepassioneerd over praten en/of schrijven. Mijn File Under-collega André is zo iemand. Ik volg hem op Facebook en lees met plezier hoe hij als een kind zo blij kan zijn met een aangeschafte cd of een concertbezoek. Zijn smaak laat zich, zeker de laatste tijd, grofweg omschrijven als vrouwelijke singer-songwriters en electropop. Toen ik dan ook Ultramarine, het vierde album van het Canadese Young Galaxy, opzette moest ik meteen aan André denken. Het album bevat namelijk tien synthpopliedjes, gezongen door zangeres Catherine McCandless. Het album begint goed met “Pretty Boy”, een aanstekelijk popliedje. Daarna volgt helaas “Fall For You”, een slap reggea-achtig liedje om daarna weer hoopvol verder te gaan met het melodieuze “New Summer”. Maar daarmee hebben we het beste liedje van de cd gehad. De volgende zeven nummers dreutelen voort met flauwe en saaie electropop. Nergens hoor ik een nummer wat me opvalt, me mijn oren doet spitsen of me bij zal blijven. De muziek doet het goed op de achtergrond maar daar zal het toch niet voor gemaakt zijn. Ik verblik of verbloos niet van Ultramarine. Ben benieuwd wat Andrés oordeel hierover zal zijn en of ik er binnenkort een enthousiast verhaal van hem over zal lezen op zijn Facebookpagina. Ik vrees echter van niet..
mij=Paper Bag / Factor
En toen bleek dat André Young Galaxy inmiddels al in de shortlist voor zijn jaarlijstje had gezet….. 😉