Garciaphone – Constancia

Een tijdje geleden ging ik een beetje tekeer tegen de muziek die er op de Franse radiostations te horen is. Tijdens mijn vakantie constateerde ik dat er daar voornamelijk slappe popmuziek en eurodance de ether in wordt geslingerd. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik Constancia van de Franse indieband Garciaphone in mijn stapel te recenseren cd’s aantrof. Indie uit Frankrijk, hoe klinkt dat? Ik kan me namelijk niet heugen ooit een Franse indieband gehoord te hebben. Garciaphone is een trio waarvan zanger/gitarist Olivier Gomez de frontman is. Oorspronkelijk was hij drummer totdat hij besloot om liedjes op de gitaar te gaan componeren en de drumstokjes over te geven aan Raphaël Brou. Met bassist Matthieu Lopez was het trio compleet en dat resulteerde in 2011 in de eerste EP Divisadora. Met behulp van producer Peter Deimel, die zijn sporen ondermeer verdiende bij The Wedding Present en dEUS, is het debuutalbum Constancia opgenomen. En dat bevalt me een stuk beter dan de Franse radio. En toch is het het nèt niet. Het album bevat twaalf melodieuze indieliedjes waarbij het lekker wegdromen is. Maar misschien is dat nu juist wel het probleem, ik droom er iets te veel bij weg. De variatie is namelijk ver te zoeken en zo mijmer ik de hele plaat lang lekker door maar dwalen mijn gedachten ook af. Olivier Gomez’ stem lijkt erg op die van Elliott Smith. Bij laatstgenoemde had ik geen enkele moeite om mijn aandacht er bij te houden, dat krijgt Garciaphone nog nét niet voor elkaar. Desondanks kan ik Constancia een verdienstelijk debuutalbum noemen en zou het een zegen zijn als Franse radiostations het op hun playlist zouden zetten.

mij=Munich/Talitres Records