De term krautrock heb ik nooit begrepen. Volgens Wikipedia is krautrock een verzamelterm voor alle door Duitse rock en elektronica beïnvloede muziek. Ja, ja, zo lust ik er nog wel een. Gaan we straks nog vertellen dat The Velvet Underground door toedoen van Nico zeker een van de eerste krautrockbands was? Lumerians is een band van technisch begaafde muzikanten die graag de psychedelica koppelen aan experimentele muziek en avant-garde. Dan kun je voorlopig wel aan de slag! Gelukkig zijn de heren van Lumerians niet zo’n stelletje snobs dat ze meteen weglopen met vergelijkingen richting Can, Neu en Tangerine Dream. Gelukkig niet. Lumerians gooit het over een iets nieuwerwetse boeg en noemt graag wat nieuwe postrock-bands. Dat is hip en helemaal volgens traditie van het Knitting Factory-label maar eigenlijk maken The Lumerians psychedelische elektrofunk. Of zoals de soundtrack bij de film Vampyros Lesbos heette: een sexadelic dance party. Was getekend; Manfred Hübler en Siegfried Schwab. “Dogon Genesis” is vooral een voortborduursel op “Tomorrow Never Knows” van The Beatles, inclusief psychedelische elementjes en wat elektronische ambient. “High Frontier” begint als een laidback elektrofunk-bijdrage, maar gaat over een een meer uptempo Trans Am-rockpareltje. De kracht heet herhaling. Speel een riff tot in den treure, voorzie het van wat feedback en een skiffle-beat en je hebt “Fools Gold”, deel 2 van The Stone Roses te pakken. In tegenstelling tot heel wat zgn. Krautrock- en postrock-bands is Lumerians zeer dansbaar en heeft de band het werk van Jean Jacques Perrey op een hoop gegooid met Kruder & Dorfmeister, vroege Air en de elektro-psycedelica van ranzige Duitse pornofilms. Een vermakelijk pareltje dat niet zou misstaan op het Bungalow-label van Le Hammond Inferno.
mij=Knitting Factory/Partisan
4 reacties