The Shaking Sensations bestaat uit vijf jongemannen, komt uit Kopenhagen en maakt post-rock uit het boekje. En dan ben ik al bijna klaar met de beschrijving van Start Stop Worrying, ware het niet dat ik nog meer schrijfruimte heb. Nou, goed dan. Ik draaide dit plaatje een paar keer op het werk op de achtergrond (niet te hard, dat kan ik mijn kamergenoten ook niet aandoen) en het werd me al vrij snel duidelijk dat deze dromerige en atmosferische rock – zoals de band het zelf noemt – vooral erg standaard aanvoelde. Beetje Explosions In The Sky, Codes In The Clouds, Red Sparowes, tikkeltje Sigur Rós, vleugje Oceansize, snufje Mogwai. Ik kan me zo voorstellen dat deze plaat goed op de rockacademie gebruikt kan worden als het typische voorbeeld van post-rock. Maar zo op de achtergrond kon het me niet van m’n werk houden en dat is eigenlijk niet zo’n best teken. Het fladdert, het pingelt en het schuurt zoals andere genregenoten dat al vaker hebben gedaan, maar waar andere bands er dan nog vaak een spannende twist aan weten te geven, stoorde ik me juist aan de nogal technische uitvoering van dit genre. De productie is dan ook niet sterk; de gitaren staan te scherp en te hard in de mix, waardoor de plaat op den duur begon te jeuken als een hardnekkige schimmelinfectie. Toen ik het eens thuis op heel stuk harder volume zat af te luisteren bloeide de plaat wat verder op doordat de drums en de bas nu wel wat beter tot zijn recht kwamen. Zo beuken sommige stukken toch nog lekker door en zijn de rustige stukken bij vlagen mooi en beheerst, maar toch vind ik de plaat niet helemaal in balans. Regelmatig wordt het behoorlijk dichtgesmeerd met de (alsmaar) doorjengelende gitaren, zonder dat het me in vervoering brengt. Hoewel het niet over de hele linie zo is, lijkt de band dus vooral het technische trucje aardig goed te beheersen, zonder daarbij de juiste emotie te vinden. Geen slecht album, wel eentje die niet echt blijft hangen.
mij=Pelagic
4 reacties