Waar is Fréderique Spigt eigenlijk gebleven, peinsde ik tijdens het luisteren naar het titelloze debuut van Aidan’s Well. Ik had niet opgelet zeker, want de stoere Rotterdamse zong nog mee op het Koningslied! Frank Veenstra, voorman van Aidan’s Well heeft een bijzonder vrouwelijke stem. Zet er een fijn strijkje onder – zoals in hoogtepunt “Shaping The Soul” – en je zit in de toegankelijke chanson-hoek van Spigt. ‘Count me in, don’t count me out, nothing’s lost here anyhow.’ De akoestische gitaren wiegen de luisteraar zachtjes richting aangename dagdromen. Aidan’s Well hoeft geen unplugged versie meer uit te brengen. Als de zanglijnen raak zijn vind ik het geen straf om dit te beluisteren. Maar zodra het niveau daalt scheren we langs de achtergrondmuzak van Snow Patrol of slechte Anouk-ballades. Het laatste kwartet nummers zoekt gelukkig heel voorzichtig het jazzy experiment op. “Soulsister” kent een Hejira-achtige baslijn, en ook de meestal erg omfloerst zingende Veenstra haalt het even uit de tenen.
mij=Continental Europe/Munich
4 reacties