Liedjes over planeten raken me opvallend vaak. Maïa Vidal opent haar tweede album Spaces met “Space”, een jubelend nummer dat Vidal een plekje in Sufjan Stevens‘ achtergrondkoor zou kunnen opleveren. ‘You and me could start a colony, on planet B.’ Even later stijgen we met een ‘woosh!’ van een synthesizer op, en buitelen buiten de dampkring rond. Grappig dat de twee dames aan wie Vidal me het meest doet denken allebei ook een tof planeten-nummer hebben gemaakt. Clare (van de Reasons) zong als een engeltje in twee talen over “Pluto” en St. Vincent bracht met David Byrne het prachtige “Outside Of Space and Time”. Vidals album zit muzikaal gezien tussen die twee ijkpunten in. Schattige indiepop, met kunstzinnig tinkelende, lichtjes orkestrale arrangementen. In ‘extraplanetair’ niveau schiet Vidal nog wel wat tekort. Haar stem ontbeert de schitterende helderheid van Clare. Iets te vaak spat de kolossale instrumentenzwerm uiteen. En dan wordt de ruimte een rommeltje, terwijl die toch zo wijds is.
mij=Crammed Discs
4 reacties