Het verhaal van Silver Bell is een typisch voorbeeld dat kwaliteit niet onopgemerkt kan blijven. Dit album had al in 2000 uitgebracht moeten worden als derde cd van de singer-songwriter Patty Griffin. Na het akoestische debuut Living With Ghosts en de rockende opvolger Flaming Red zouden deze hardere en zachte kant van Griffin samenkomen op het derde album Silver Bell. De cd was al klaar en opgenomen in de studio van Daniel Lanois in New Orleans. Maar vlak voor de release was er een wisseling van de wacht bij platenmaatschappij A&M Records. Universal Music had het voortaan voor het zeggen en zij vonden de plaat niet goed genoeg. Ze besloten hem niet uit te brengen en voor onbepaalde tijd op de plank te leggen. Patty Griffin liet zich daar niet door vermurwen, kwam onder haar contract bij Universal uit, tekende bij ATO Records en bracht in de daaropvolgende dertien jaar vijf prachtige albums uit, dit jaar nog het monument voor haar overleden vader American Kid, waarmee ze zich definitief vestigde in de eredivisie van vrouwelijke americana singer-songwriters. In die dertien jaar is Silver Bell niet onopgemerkt gebleven en als bootleg onder de fans verspreid. Zelf kreeg ik hem destijds via een fan in Duitsland op een, jawel, cassettebandje. Dixie Chicks, Natalie Maines, Joan Osborne en Griffin zelf coverden nummers van Silver Bell. Gelukkig heeft dit verhaal nu geheel onverwacht uiteindelijk toch een happy en rechtvaardig end gekregen. Ironisch genoeg kwamen ze er bij notabene Universal zelf, na weer een machtswisseling, achter dat Patty Griffin in 2000 een heel mooi album gemaakt had dat te goed was om op de plank te blijven liggen, en is besloten om Silver Bell alsnog uit te brengen. Dertien jaar na dato kan iedereen eindelijk horen dat het eigenlijke derde album van Patty Griffin een sleutelplaat in haar oeuvre is. Haar vermogen tot het schrijven van prachtige, verhalende liedjes, waar ze op haar eerste twee platen nog naar zoekt, krijgt echt vorm op Silver Bell. Van rockende songs als “Silver Bell”, Boston” en het bezwerende “Little God”, tot kleine, prachtige liedjes als “Sooner Or Later”, “Top Of The World” en het snijdende “One More Girl”. Dat talent heeft zich op de vijf albums die erna kwamen verbeterd en bevestigd maar het is mijns inziens echt begonnen met Silver Bell. Alleen daarom al is deze prachtplaat onmisbaar in Griffins discografie.
mij=Universal
4 reacties