Red Red Meat is een band waar ik eigenlijk alleen maar aan word herinnerd als ik lees over of hoor van Califone. Want Tim Rutili was ooit voorman van de bluesy altrockers uit Chicago. Toen die na een album of zes er de brui aan gaven, ging Rutili zich bezighouden met filmmuziek en zich concentreren op een nieuw project: Califone. Inmiddels is hij een album of zeven onderweg met deze band. Na de goede kritieken op de vorige plaat, All My Friends Are Funeral Singers, en de ongetwijfeld even positieve reacties op Stitches, zal het de naam Califone zijn, waarmee Rutili geassocieerd wordt. Geen blues-gedreven midtempo gitaarliedjes, maar op Americana en elektronica gebouwde, filmische songs. Het is niet bepaald lachen, gieren, brullen in de wereld van Califone. Neem alleen al opener “Movie Music Kills A Kiss”. Een folky gitaar met slide, regels als ‘if we die before we die’ en de roestige stem van Rutili – de regen op de ruiten komt vanzelf om deze soundtrack voor de herfst te begeleiden. Ondanks de elektronica klinkt het nergens koud, want Rutili’s van fijne braampjes voorziene stem en sombere overpeinzingen (‘watching the new world die’ – Frosted Tips) zorgen voor een vooral aards geluid. Prachtplaat.
mij=Dead Oceans / Konkurrent
4 reacties