Dat zijn zo van die momenten. Dat je een recensiewerkje zit te luisteren en je je ineens afvraagt, zou Del Amitri nog bestaan? Zo’n bandje waar ik destijds best veel naar luisterde – Waking Hours en Change Everything blijven ijzersterke platen – maar die ergens in mijn vergetelheid zijn geraakt. Northcote doet me er weer aan denken. Northcote, Matt Goud voor zijn moeder, is een Canadees uit Saskatchewan, die via country, kerkmuziek en AM- radio, Saskatchewan in behoorlijk ruraal Canada immers, een detourtje naar de punk maakte. Om te ontdekken dat hij een singer/songwriter was die puike rootsy liedjes met een soulgevoel kon schrijven. Net zoals Del Amitri. En dat dus ook prompt deed. Het titelloze album is inmiddels zijn derde en gezien zijn vorige werk, heeft hij zijn niche gevonden. De plaat is opgenomen met wat mensen uit de Dan Mangan hoek en daar lijkt hij ook wel wat op, fysiek en qua stem. Alleen maakt Northcote het allemaal wat minder ingewikkeld en directer. Maar dit is een puike act voor de Spiegeltent op Haldern, geen enkel slecht nummer en gitaarmuziek om heerlijk bij te hangen. Ik hoop dat de man er dan nog de kracht voor heeft want hij vertrekt as we speak op een indrukwekkende tour die hem het komende half jaar nog niet thuis brengt. Maar ach, Nothing Ever Happens in Saskatchewan, dus reden genoeg om de wereld rond te trekken…
mij=Xtramile
4 reacties