De Finnen van Permanent Clear Light wisten me met de verpakking van Beyond These Things al te verrassen. Voor- en achterzijde van het digipak zijn van een onbestemd kleurtje met psychedelische belettering. Tot zover niets nieuws. Maar toen ik het digipak openklapte – huuuh! – roze! En niet zo’n beetje roze, maar speelgoedwinkel-Barbiehoek-roze! Nou ja, mijn aandacht hadden ze alvast. Gelukkig is het muzikaal geen gimmick. De band bestaat uit drie heren die hun sporen vooral hebben verdiend in de Finse scene. Arto Kakko, Matti Laitinen en Markki Helin zijn dan ook niet direct namen die bij mij een belletje doen rinkelen. Het zijn alledrie multi-instrumentalisten. Met name het lijstje bij Kakko is indrukwekkend en opmerkelijk: zang, slidegitaar, akoestische gitaar, bas, toetsen, E-Bow+, elektrische viool, chromonica, fluit, cornet, sax, banjo en lapsteelgitaar. Bij zo’n lijst instrumenten en psychedelica verwachtte ik lang uitgesponnen tracks, traag opgebouwd en met repetitieve patronen. Folkprog op laag toerental, zoiets. Dus niet. Drie van de songs zijn weliswaar langer dan vijf minuten (is dat alles? ja, nooit langer dan tien minuten), maar dan zit er een uitgebreid instrumentaal stuk in tussen de ‘normale’ song. Want songs zijn het. Sterker nog, het zijn grotendeels nummers met een sixties-popfeel die prima bij een kampvuur op een akoestische gitaar gespeeld kunnen worden. “Love Gun” zou in een ander arrangement zelfs heden ten dage nog een hitje kunnen worden, volgens mij. Door de uitgebreide arrangementen gebeurt er genoeg om met gemak de aandacht vast te houden. Er wordt afgesloten met het wel erg laag gezongen folky nummer “Weary Moon”. Het doet wat vreemd aan, maar het intrigeert tegelijkertijd wel. Het is een aparte afsluiting van een verrassend licht verteerbaar psychedelisch album.
mij=Havasupai
4 reacties