Ieders favoriete ballenknijper is niet het type muzikant dat elk jaar een nieuw album uitbrengt. Dat is misschien maar beter ook. Bon Ivers muziek drijft op een bijzonder geluid, niet zozeer op briljante hits. Een voordeel is dat zijn etherische esthetiek goed samengaat met andere invloeden. Gayngs en Kanye West bewezen het al eerder door de man gastrollen te geven. Volcano Choir is een nieuwe band van Justin Vernon zelf, samen met onder meer leden van de All Tiny Creatures. Het resultaat is een perfect blend van Mew-achtige rock en ijle vocalen. Vertrouwd, maar toch ook heel nieuw. Een liedje als “Alaskans” is zowel scherper als donkerder dan gebruikelijk. “Tiderays” opent het album nog kalmpjes met een klaterende akoestische gitaar, maar al in datzelfde nummer wordt de versnelling dieper ingeduwd. Er klinkt zelfs iets wat je als een riff zou kunnen omschrijven, naast de behoorlijk proggy drumpartijen. Het hele album lang duiken er haast vrolijke vocoders op, met het outro van “Comrade” als meest geslaagde voorbeeld. Het is alsof de band Schmoyoho‘s songify-app heeft ingeschakeld om het liedje over de eindstreep te trekken. Een uitgelaten meligheid – zegt het stemmetje echt ‘what’s your fucking problem?’ – die je niet verwacht van de baardfolkie. Volcano Choir wordt zo veel meer dan een zij-project, het opent nieuwe perspectieven.
mij=Jagjaguwar
4 reacties