Als de kat van huis is dan dansen de muizen op tafel. Als Bert Hadders even geen begeleiders nodig heeft dan danst een deel van De Nozems op tafel. Al is dit wel weer wat kort door de bocht, want Cochon Bleu – De Nozems undercover als blauw varken – heeft al een lange staat van dienst. Het Groningse kwartet, voorheen was het een vijftal, brengt Cajun uit het land van Los Lobos aan de man, aangevuld met folk uit het land van The Pogues en dan met de poppy feel van Mano Negra. Alles Franstalig (hun website kent een Engelstalig vertaalgedeelte). Het is een album waar De Kraai, de Droeze, De Pigge en De Clu je helpen om al je zorgen te vergeten. Het merendeel van de vijftien liedjes op hun vierde album, Not Blue, met een totale lengte van net geen veertig minuten, is van eigen hand op een bewerkte tradional en geleende teksten na. Zover alleen maar positiviteit voor deze Groningers. Het enige wat ze ontbeert is een voorman met een sterke kenmerkende stem die net even wat extra brengt. Maar verder dus niets dan lof. Ik heb aan Cochon Bleu veel plezier beleefd en met zoonlief menig rondje door de kamer gedanst. Cochon Bleu mag ook buiten de Groningse grenzen gehoord worden. Zegt het voort: Dire selon la.
mij=Eigen beheer
4 reacties