Wat is wit zonder zwart? Wat is dag zonder nacht? Wat is liefde zonder haat? Wat is vreugde zonder verdriet? Niets waarschijnlijk. Toch moet het leven is onze wereld eigenlijk altijd positief zijn. Waarom gaan we liever naar een feest, dan naar een begrafenis? U vindt dit misschien een vreemde vraag, maar – bruggetje – waarom wordt de balkanmuziek door de bands van hier vaak alleen van de positieve kant gebracht? Kent men daar geen verdriet? Tuurlijk wel. En dus verdient het Wageningse Parne Gadje alleen hierom al een standbeeld – al is dit zeker geen sneer naar muzikanten met andere voorkeuren. Parne Gadje kent vijf stermuzikanten die clichévermijdend de grenzen van de balkan verkennen. Dit alles gebeurt hier onder leiding van producer Simon Akkermans (C-Mon & Kypski, Kyteman) die ook zijn muzikale bijdragen levert op keyboard. Daarnaast is er een nieuw bandlid in Michiel Bakker, wiens percussie een prachtige ritmische laag geeft. Parne Gadje brengt al vanaf 2002 albums uit op het label Smoked Recordings van Dan Tuffy. Hij speelt gitaar in Parne Gadje en hem zou je ook kunnen kennen van zijn andere band Big Low. Tien tracks met een totaallengte van meer dan 54 minuten telt Po Drom. Grotendeels is het instrumentaal, maar zanger Mark Constandse mag ons af en toe ook wat toezingen in het Servisch, Griekse of wat voor mij onverstaanbare taal dan ook. Eigenlijk hoeft de zang van mij niet eens, want het leidt alleen maar af. De liedjes kunnen onvoorspelbaar hun gang gaan, waarbij een heel scala aan instrumenten wordt opengetrokken. Van voor naar achteren levert het een boeiende plaat op van een van de meest bijzondere bands van ons land. Op het moment dat ik dit schrijf zit half popmuzieklievend en bloggend Nederland op het Groningse Noorderslag. Daar is echter geen Parne Gadje te bewonderen, en dat is een grote schande.
mij=Smoked Recordings
4 reacties