Eigenlijk is het niet zo´n hele eer dat de muziek waar je voor hebt gezwoegd uiteindelijk muzikaal behang wordt. Dit gebeurt in ieder geval met zo ongeveer alle nummers die ik doordeweeks overdag op 3FM voorbij hoor komen. Ik ben dan aan het werk en neem het ongemerkt in me op. Zo kan het dus gebeuren dat het Haagse Taymir mij zo niets zegt. Als ik echter hun debuut Phosphene draai, dan weet ik zeker dat ik “Aaaaah” wel eens gehoord heb, en inderdaad, ze blijken 3FM Serious Talent geweest te zijn. Eigenlijk had ik niet eens de link met een Nederlandse band gelegd. Mijn eerste gedachte was: eindelijk weer een nieuwe Britse band die wat te vertellen heeft. Zo lijken de gitaarriffs in “She Goat” geleend van Franz Ferdinand, zou “Jenny” uit de koker kunnen komen van Pete Doherty en zouden Taymirsongs niet misstaan in het repertoire van Kaiser Chiefs. Kijk, je kunt zeuren over dat het op heel veel Britse bands lijkt, maar je kunt het ook omdraaien en er gewoon van genieten. Phosphene is een album dat gehoord mag worden en voortaan zal ik zeker opveren als ik een nummer van ze op 3FM voorbij hoor komen.
mij=Home Bass/Rough Trade
4 reacties