Een hoesje dat oogt als een afbeelding uit een stripverhaal, een koddig begin met de aankondiging ‘Hello, welcome to our presentation of Oh It´s The Of. This is our first calling cd release and … ‘. Bladiebladiebla. Inderdaad, Oh It’s The Of van het Amerikaanse kwartet The Of met (plus twee gastmuzikanten) zou zomaar eens doldwaze boel kunnen worden. Dit album werd in 2012 in eigen beheer uitgebracht en werd opgepakt door Green Monkey Records. Voorman John Carey schreef al het materiaal en bespeelt zelf gitaar, keyboard, percussie en zingt. Zover alleen maar hulde. Als ik echter het album draai, dan bekruipt me al snel het gevoel dat hoesje en titel de buitenkant is van een release die bloedserieus is bedoeld. Het is voornamelijk Zappiaans aandoend materiaal dat me om de oren vliegt, waarbij vooral de gitaar haar werk doet en het voornamelijk instrumentaal is gehouden. Ik merk dat me dit al snel gaat tegenstaan. Iets wat ik bij het werk van Zappa niet heb, maar in dit geval is het allemaal wat minder virtuoos en vooral meer van hetzelfde. Dat wisten ze zelf kennelijk ook, want in de vierde theatrale track “Whiskey & Pills” lijk ik plots in een rockpub terecht gekomen. Wat wil The Of me nu eigenlijk vertellen? Ik heb me nog even vastgebeten en er kwamen hier en daar nog wel aardige ideeën langs. “Down In the Basement” is best oké, de stevige track “You´re In Love With The Of” kan wat wilde haren doen wapperen – al is het nummer daarvoor misschien wat te theatraal – en het meer dan veertien minuten durende en het album afsluitende “Mystic Fishstick” is niet te versmaden. Maar Oh It´s The Of dat in totaal twaalf tracks bevat met een speelduur van meer dan een uur heeft als totaal mij te weinig te bieden. De wereld van The Of – zouden ze zelf weten hoe die eruit ziet? – is kennelijk niet die van mij.
mij=Green Monkey Records/Clear Spot
4 reacties