Dizelkraft – Greuel

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie maakt de bruutste en gewelddadigste geluiden in electroland? Vorige week was ik nog geneigd om te zeggen dat het Gho2t3p was. Maar deze week ontdekte ik van het Oekraiense duo Dizelkraft – dat me eerder opviel door een remix van Gho2t3ps “Death Players” (check dat geluiiiid dan op 1:00!) – een heel album genaamd Greuel. En dat album is bepaald een WTF-belevenis. Dacht je dat Skrillex wat voorstelde – die brengt trouwens in mei eindelijk zijn debuutalbum uit, nadat ooit zijn laptop gejat werd en hij opnieuw kon beginnen – dan is hier een concurrent die potentieel genoeg in huis heeft om bij voorbaat over die hele Skrillex heen te walsen. Het geheim is dit: Dizelkraft probeert zijn eigen stijl en sound te ontwikkelen en gebruikt alleen zijn eigen samplebibliotheek met zelfgemaakte geluiden en filters. Geen instrumenten of presets van anderen dus. Zoiets lees ik niet vaak, hier in Nederland groeit elke 15-jarige producer op met dezelfde Fruity Loops-tutorials op YouTube en dat gebrek aan originaliteit hoor je. Dizelkraft doet dat anders. Hun drops hebben zich ontwikkeld van bizarre filters (luister hun eerste, toegankelijke plaat Zorn uit 2013 maar) tot monsterlijke, totaal overstuurde machinegeluiden waarvan ik benieuwd ben wat droneliefhebbers ervan vinden. En die geluiden worden op Greuel ook echt als instrument ingezet in plaats van als refreinsampletje op een vrij traag, soms zelfs Burial-achtig tempo. Niet alleen levert dat een muur van geluid op die zich leent voor dubstep-moshpits, het klinkt dermate uniek dat ik de volgende geitenmeme al zie aankomen waarbij op zijn Igorrrs bekende hits gemashupt worden met Dizelkrafts drilboor bij wijze van parodie. Het nadeel van Greuel is hooguit dat het een conceptplaat is: het ene nummer is nog smeriger dan het ander, en tussen die superlompe industriële electrotrash zit dan bijvoorbeeld een klassiek pianootje om op adem te komen dat dan muzikaal weer net te weinig voorstelt. Geen echt catchy structuur dus. Skrillex deed dat beter, die plundert qua stijlen toch al alles bij elkaar, Dizelkraft blijft net wat te puur om door te breken en Greuel klinkt gek genoeg indrukwekkender op mijn hoofdtelefoon dan op mijn ‘grote’ boxen. Maar dan heb je wel horrormuziek om om drie uur ‘s nachts helemaal op stuk te gaan. Debuutplaat Zorn is het beste om mee te beginnen voor nieuwe luisteraars, maar het is dit Greuel dat voor mij nieuwe maatstaven zet. Een diepe buiging vanuit Nederland!

mij=Raversar / Import