HUMO schrijft de scherpste recensies van België, maar veel liefde voor de derde Customs-plaat The Market hadden ze er niet voorhanden. Slechts anderhalve ster kreeg de plaat van het blad (uit vier, dat dan weer wel). En wat is er in vredesnaam mis met A Brand? Omdat ik Customs’ tweede plaat Harlequins of Love hier eerder afserveerde (maar check dat fijne titelnummer dan toch!), vind ik dat deze aanzienlijk betere plaat wel wat positieve aandacht verdient. Single “Hole in the Market” is precies even lekker en puntig als ik gehoopt had, wat je dan ook van de tekst mag vinden. Customs blijft een band die vooral op andere bands blijft lijken. Was op de eerste plaat Interpol nog dé referentie, voor The Market is Franz Ferdinand het grote voorbeeld. Tegelijk heeft Kristof Uittebroek zijn band wel doorontwikkeld; hij durft regelmatig tempo terug te nemen in nummers die worden opgesierd met plezierig zoemende keyboardarrangementen en subtiele basloopjes. Vermoedelijk zit hem daar het pijnpunt van de HUMO-recensenten: van een potentiële meezinger als “Love, You Don’t Scare Me Any More” durf ik gerust te zeggen dat ik het goed vind, maar het heeft zo’n refrein dat van Razorlight of godbetert Bon Jovi had kunnen zijn. Blijft de vraag waarom dat nummer niet is uitgewerkt. Geen intro? Geen uitro? Geen drums? In de nummers “It’s funny cause it’s true” en “Gimme Entertainment” gaan al die zaken juist weer wél allemaal schijnbaar achteloos goed. Kortom, de inspiratie komt bij vlagen en van de gebaande paden wordt weinig afgeweken, maar de god van het spitse songschrijven heeft Customs echt nog niet verlaten.
mij=How Is Denmark Records / Warner
4 reacties