Mijn iPod schotelde mij een nummer voor dat me verbaasd in mijn geheugen liet graven naar een sixtiesband die op mijn iPod kon staan. Maar nee, het was “The Death of John Hall D.Y.” van de Zweedse garagerockers The Movements, een band die in 2013 zijn eerste materiaal uitbracht. Like Elephants 1 heet het album en het bevat elf tracks die niet eens probéren hedendaags te klinken. In het titelnummer zit zelfs een moment waar de band even onregelmatig lijkt te lopen. Hebben ze gewerkt met oude apparatuur die inderdaad kuren had, of hebben ze dat er expres ingefrut? Ik heb geen idee, maar het geeft wel aan dat het jaren-zestiggeluid ver wordt doorgevoerd. Soms is het de zang – inclusief sixtieskoortjes – die de boventoon voert, zoals in “The Death Of John Hall D.Y.”, op andere momenten wordt er vooral lang gejamd (“Boogin'”), maar psychedelisch is het altijd. Ik heb altijd wat twijfels bij bands die zó nadrukkelijk een ronduit antiek geluid nastreven. Je kunt er donder op zeggen dat ze hun stinkende best gedaan hebben om het zo te laten klinken, maar waarom zou je die energie niet gewoon steken in een modern – laat ik het maar beter noemen – klinkende variant van diezelfde psychedelica? De songs zijn namelijk prima en zouden zo’n modernere insteek moeiteloos overleven. Het zou dezelfde kant op kunnen als collega-Scandinaviërs Baby Woodrose, bijvoorbeeld. Niettemin is dit een heel aangenaam album, simpelweg omdat de tracks sterk en gevarieerd genoeg zijn en het jammen enigszins beperkt wordt. Voor wie helemaal blij wordt van dit album is er meteen nog meer goed nieuws: Like Elephants 2 is zojuist verschenen.
mij=Crusher / Clearspot
4 reacties