Delain

Geen conceptalbum, maar wel een plaat met een duidelijke rode draad. Zo typeert Delain-zangeres Charlotte Wessels The Human Contradiction die begin april uitkomt. ‘Intelligentie en hiërarchie, dat zijn precies de kenmerken die ons mensen als soort niet zo succesvol maken’, vat ze het thema samen. Maar om dat op de plaat te krijgen, moest ze wel een drempel over. ‘Het is een stuk risicovoller om te schrijven over iets wat als sociaal of politiek kritisch kan worden opgevat.’
Op The Human Contradiction grijpt de band deels terug op oude elementen. ‘Het is een mix tussen oud en nieuw. Met nieuw bedoel ik dan de catchy melodieën zoals we die op de vorige plaat hadden. Maar er zijn ook weer heel uitgebreide orkestraties en hele prominente grunts, zoals we dat in ons vroege werk deden.’

Voorganger We Are The Others stamt uit 2012 (vorig jaar werd nog wel Interlude uitgebracht met een aantal covers en live-registraties). ‘Dit is een logisch vervolg’, vindt Wessels. Toch wijkt de aanpak voor deze plaat op een essentieel punt af. ‘Voor We Are The Others hebben we een stuk of zes herschrijfsessies gehad met de producers. Dat was heel bewerkelijk. We hebben er nu bewust voor gekozen om dat niet te doen. De belangrijkste reden is misschien wel dat we alles in eigen hand wilden houden.’

mij=Interview: Vincent.
‘The Human Contradiction klinkt zoals hij klinkt omdat we gewoon zijn gaan schrijven en alles wat in ons opkwam hebben toegelaten. We hebben niet zo veel herschreven. Dat komt ook door de tijd die we hadden, of eigenlijk niet hadden. We hebben onszelf een deadline gegeven: de plaat moest afzijn voor de tour met Within Temptation die in april begint. Alle nummers zijn daardoor heel dicht bij de eerste ideeën gebleven.’
Gemaskerd bal
The Human Contradiction wordt op internet omschreven als een ‘harde plaat’, eentje waarbij de gitaar wat meer loskomt uit het geheel. De fans hebben daarvan al het een en ander kunnen horen. “Your Body Is A Battleground” werd als lyricvideo op Youtube geplaatst en in november speelde de band een speciale My Masquerade-show. ‘Dat nummer hadden we al af. Omdat het de laatste show van onze tour was, leek het ons aardig alvast een idee te geven van wat eraan zit te komen.’
En de titel van het nummer leent zich uitstekend voor een themafeestje. Alle bezoekers werden uitgedaagd zo mooi mogelijk verkleed naar het Patronaat te komen. ‘Het was de vraag hoeveel zin mensen hadden zich op te doffen, maar er waren er echt heel veel die onwijs hun best hadden gedaan. Dat was fantastisch, want zo bepaalden de fans grotendeels het visuele aspect van die avond.’ Helemaal anoniem bleef het publiek niet. ‘Die maskers gingen uiteindelijk wel af, het was behoorlijk warm’, lacht Wessels.

Beweging
My Masquerade was dan misschien al klaar, ondertussen werkte de band nog hard aan de rest van de plaat. ‘Het laatste half jaar was het echt knallen’, blikt Wessels terug. ‘Het schrijven is dit keer heel verspreid gebeurd, we kwamen een paar keer per week bij elkaar in de vrije uurtjes die we hadden. Ook de opnamen zijn niet in een keer gedaan, maar in fasen.’
Wessels richt zich op de teksten. Ze grijpt daarvoor terug op het thema van de titeltrack van de vorige plaat. We Are The Others is gebaseerd op het verhaal van Sophie Lancaster, een meisje dat in 2007 in Groot-Brittannië zonder aanleiding werd doodgeschopt, waarschijnlijk omdat ze zich gothic kleedde. ‘Op We Are The Others is heel erg positief gereageerd, er kwam echt een beweging op gang.’
Volgens Wessels kregen ze niet eerder zo veel reacties. ‘Dat is wel heel bijzonder, want je bent heel plat gezegd toch bezig met entertainment’, zegt ze. ‘Maar mensen schreven ons, gingen op bezoek bij de Sophie Lancaster Foundation en gingen dingen organiseren voor die stichting. Toen we deelnemers zochten voor onze videoclip, kwam er zo veel respons dat we zelfs mensen moesten teleurstellen. En degenen die wel helemaal naar Zwolle kwamen, hebben zich echt opengesteld en heel kwetsbaar opgesteld, zo bijzonder.’
Schaamteloos gejat
Op The Human Contradiction pakt ze het thema verder uit, gebaseerd op de trilogie Lilith’s Brood van Octavia E. Butler. ‘Het eerste boek heb ik moeten lezen voor mijn studie Gender Studies. Ik vond het zo fantastisch dat ik de andere twee delen daarna ook heb verslonden. De titel voor onze plaat heb ik schaamteloos gejat, haha. De boeken zijn geweldig, dus het is een eerbetoon.’
Wessels legt uit dat de nummers niet per se op de boeken zijn geïnspireerd, maar dat de boeken wel een overkoepelend thema bieden waarmee ze aan de slag kon. ‘Dat is de tegenstelling tussen intelligentie en hiërarchie’, legt ze uit. ‘Die zorgt ervoor dat wij in anderen compleet willekeurige kwaliteiten aanwijzen, op basis waarvan we zeggen: “jij staat hoger of lager op de ladder”. Terwijl die ladder ook maar een sociaal gecreëerd iets is. En dat is precies de structuur waaruit dingen als racisme en seksisme kunnen ontstaan.’
‘Natuurlijk wordt het een beetje filosofisch als je het probeert uit te leggen’, gaat ze verder. ‘Maar het is iets heel reëels en het is ook elke dag heel aanwezig. Dat is precies de reden waarom het mij zo bezighoudt en fascineert. Niet omdat ik het zo leuk vind de hele dag maar een beetje te filosoferen, maar omdat ik om me heen een heleboel dingen zie waar ik me mateloos aan stoor.’

In de openbaarheid
De teksten schrijven op zich is niet zo zeer het probleem, het vloeit bijna als vanzelf uit haar pen. ‘De uitdaging komt daarna’, zegt ze. ‘Deze tekst is er nu, maar wil ik er ook mee naar buiten treden?’ En daar twijfelt ze over. ‘Dat is spannend en er wordt natuurlijk ook wel eens negatief op gereageerd. Daar kan ik nog niet zo goed mee omgaan, dat doet me nog wel heel veel. Maar het hoort erbij.’
Ze zet wel door, want het is nu eenmaal een thema dat haar in het dagelijks leven alsook in haar studie bezighoudt. ‘Het is veel makkelijker om te zingen: “Oh, je hebt mijn hart gebroken!” Maar dat gebeurt bij mij niet. Trouwens, het gebeurt ook wel, maar ik ben daar op dit moment niet zo mee bezig, haha.’
Wessels denkt wel na over hoe ze het brengt. Ze wil niet prekerig overkomen. ‘Als ik me ergens aan stoor of met een bepaalde puzzel in mijn hoofd zit, dan wil ik die puzzel via een tekst delen. Maar ik zal nooit proberen een oplossing aan te dragen. Want wie ben ik om een ander op te leggen wat hij of zij moet doen? En daarbij, als ik me ergens in verdiep en dan tot een bepaalde conclusie kom, dan is dat omdat ik er zelf over heb nagedacht. Ik vind het dus veel interessanter om het op zo’n manier te presenteren dat mensen er zelf over gaan nadenken.’
Meisjesdroom
The Human Contradiction wordt begin april uitgebracht. Daarna volgt eerst een tour met Within Temptation. Die brengt Delain naar grote zalen, zoals de HMH in Amsterdam en de Wembley Arena in Londen. ‘Onwijs spannend’, vindt Wessels. Of er nog speciale duetten op stapel staan weet ze niet, ‘maar dat zou zomaar kunnen. Het is in het verleden wel gebeurd met Within Temptation. Maar ik weet nog helemaal niet hoe hun productie eruit ziet, of er überhaupt ruimte voor is. En dat is ook prima. Zulk soort dingen zijn het leukst als ze spontaan gebeuren.’
Na de shows met Within Temptation trekt de band zes weken door Amerika, staan er festivals op het programma en volgt een Nederlandse clubtour. ‘We zijn alweer bezig met het plannen van twee tours die daar weer achteraan komen, daar kan ik alleen nog niks over zeggen. We gaan in ieder geval heel weinig thuis zijn dit jaar. Maar dat is ook prima, haha. Dit is toch een, in mijn geval, meisjesdroom die uitkomt. Helemaal te gek.’