Ik kom uit Haarlem, uit de stad van de Droste fabriek. Als wij het hebben over het Droste-effect, dan hebben we het niet over muziek, dan hebben we het ook niet over het steeds in zichzelf terugkerende nonnetje met een schaaltje waarop een blikje Droste cacao staat. Nee, dan hebben we het over de weeïge choco-lucht die in augustus en september de hoofdstad van Noord-Holland vulde omdat de productie voor chocoladeletters voor sinterklaas was begonnen. Die weeïge lucht had een bedwelmende werking. En laat dat nou precies het muzikale doel zijn van het Eindhovense Het Droste Effect. Ergens tussen psychedelica, meeslepende stonerriffs en een vleugje progrock schuilt een band die dondersgoed weet wat de krenten in de stonerrock-pap waren. De band schurkt op Lingerland tegen Cereal, 35007, Celestial Season, Astrosoniq en de vroege Kyuss aan. Men rolt van de ene spanningsboog naar de andere en verrast de luisteraar met moddervette gitaren en scheurende saxofoonsoli. Maar ook moog, vibraphonette en monotron! Kom daar nog maar eens om! Het Droste Effect doet precies wat 35007 nalaat. De band ziet het nut niet van een zanger. De band draaft niet door in geluidscollages en psychedelische wolken maar zet op de juiste plekken een punt. En, de band koppelt net zo gemakkelijk garagepunk-invloeden aan zijn eigen sound. Daar waar het kan, zoals bijvoorbeeld in “Lingerland”. Het Droste Effect is minder begaafd in het uitbouwen van stuwende climaxen. Maar hee, daar blonk het nonnetje op de Droste-verpakkingen nou ook niet echt in uit.
mij=Clearspot/Flipside/Zesde Kolonne
4 reacties