Voor wie de naam Marc Ford niets zegt, de man zat onder andere in The Black Crowes, in de band van Ben Harper en had een reeks eigen bluesbands. Met Holy Ghost levert hij inmiddels zijn zesde solo-album af. Zoals je al zou kunnen afleiden uit zijn eerdere broodheren maakt Ford melancholische countryblues zonder poespas. Er worden geen grenzen verlegd, maar het zijn fijne songs die ingetogen, met veel gevoel voor de geschiedenis van de Americana, worden vertolkt. De band die hem begeleidt is Phantom Limb, door Ford daarvoor gevraagd toen hij hun album The Pines had geproduceerd. Phantom Limb was (ze zijn inmiddels uit elkaar) dan wel een Britse band, maar je hoort Americana pur sang, die mede door het wat lijzige stemgeluid van Ford wel wat doet denken aan de ingetogen kant van Tom Petty. Verwacht geen gierende gitaarsolo’s of stevig doorstomende songs. Het is hooguit mid-tempo en het had in slechtere handen een voortkabbelend plaatje kunen worden. Maar luister eens naar een song als “Just A Girl”. Het is in de basis bijna standaardcountry, maar o wat is het mooi uitgevoerd. Geen overdadig arrangement, juist lekker basic gehouden en subtiele details met lapsteel, piano en achtergrondkoortjes. In “Sometimes” gaat het even iets harder, maar dan zijn we al bijna aan het eind van het album. Dat is helemaal niet erg. Holy Ghost is zo’n plaat die geen flashy fratsen nodig heeft om indruk te maken.
File Under geeft ism Metropool enkele setjes tickets weg voor het eerste Heartland-festival. En het enige dat je daarvoor moet doen is dit formuliertje op tijd in te vullen
mij=Edel/V2
4 reacties