Je kunt een paar planken vullen met de boeken die in de loop der jaren over de heren Beach Boys zijn verschenen. Want inderdaad, meer dan vijf decennia zijn die jongens al bezig met muziek maken maar de sappige verhalen en saillante details zijn niet van de lucht. De opkomst en val van de geniale songwriter Brian Wilson, de opportunistische geldwolf Mike Love die bijna ieder mede bandlid meer dan één keer voor de rechter sleepte, womanizer Dennis Wilson die een tijdje gezellig optrok met Charles Manson en diens volgelingen en berooid en verslaafd verdronk in 1983, het kan niet op. Met als pijnlijk sluitstuk het rommelige einde van de jubileumtournee die The Beach Boys in 2012 deden ter ere van hun vijftigjarig samenzijn. Zo harmonieus als hun samenzang klinkt, zo vreselijk moet het achter de schermen zijn gegaan. Met dit boek weet Robert Haagsma in een kleine 170 bladzijden een duidelijk verhaal neer te zetten dat vooral voor novices in de Beach Boys wereld een goed begin zou zijn. Ik kende Haagsma alleen van zijn onvolprezen boeken ‘Vinylfanaten'(ironisch genoeg op dit moment alleen als download leverbaar) en het afgelopen najaar verschenen ‘Passion For Vinyl’. Dat hij verder keek dan de hardrockscene waar hij uitkomt had ik kunnen raden maar de liefde voor the Beach Boys verraste mij enigszins. Al me al is dit een vlot leesbaar boek met in een notedop de geschiedenis van de groep die in de jaren zestig als enige in de buurt wist te komen van de creatieve top waarop The Beatles troonden. Helaas bespeur ik wel enige zaken die voor doorgewinterde Beach Boys adepten gesneden koek zijn. Zo ontstond de controverse over de teksten op het ‘Smile’ album niet over ‘Heroes and Villains’ maar over ‘Surf’s Up’. Volgens de verhalen deed de regel Columnated Ruins Domino in dat wonderschone liedje Mike Love verzuchten tegen Brian en tekstdichter Van Dyke Parks “Don’t fuck with the formula!”. Tevens worden sommige zaken m.i. te weinig belicht (de stoelendans tussen gitaristen David Marks en Al Jardine in de vroege jaren. Dit boek is leuk leesvoer voor tussendoor maar is te beknopt voor de echte liefhebbers.
mij=Verbum
4 reacties