Hoewel The Notwist als een weinig productieve band geldt, valt dat bij nader inzien wel mee: Close To The Glass is hun negende album in bijna vijfentwintig jaar tijd. Dat is dan inclusief een filmscore (Storm uit 2009) en een liveplaat (Your Choice Live Series uit 1994), maar toch. Naast hun platencarrière houden de broers Markus en Michael Arkus er een platenlabel op na en werken ze met een schier eindeloze hoeveelheid muzikanten aan allerlei projecten. In die bijna kwart eeuw ontwikkelde het geluid van hun belangrijkste project – The Notwist – zich van lawaaierig en grungy tot een bij tijd en wijle sereen, maar vooral weerbarstig, door elektronica gestuurd geluid, waar melancholie de constante is. Er zijn nog wel rauwe gitaren te horen, maar het zijn glitches die al anderhalf decennium de boel ontregelen. Shrink (uit 1998) is wellicht het creatieve hoogtepunt, het daarop volgende Neon Golden uit 2002 hun doorbraak. Want wat altijd bleef was hun fijne gevoel voor goede popsongs, ontregeld door vreemde geluiden of niet. Close To The Glass kent geen hitsingles als “PIlot” of “Chemicals”, maar is een naadloos vervolg op de Neon Golden. Terwijl ik dat tik, hoor ik de eerst single, het rockende “Kong”, en kan niet anders concluderen dan: wel degelijk een hit.
mij=City Slang / Konkurrent
4 reacties