Akoestische punk is niet veel anders dan wat oude folky Amerikaanse deuntjes. Corey Taylor van Slipknot zei ooit dat een muzikant het meeste geld maakt met country, bluegrass, skiffle, hillbilly, boogie en blues in traditionele redneck-bars. Als kansloze metalhead heeft hij zelf jaren bijgeklust met een bluesduo in een achterafkroeg in Iowa, de staat van de bumperstickers en de pickup-trucks. Twee gasten van Street Dogs; Mike McColgan en Johnny Rioux, Hugh Morrison van Murder The Stouts, Rick Barton (ex-Dropkick Murphys), Pete Sosa en Halston Luna zijn stuk voor stuk folky punkers die hun voorliefde voor country, bluegrass, gospel, wat Ierse traditionals en hillbilly blues even niet onder stoelen of banken staken maar al hun ideeën uitwerkten op een fijn debuut. Eigenlijk is FM359 het Amerikaanse antwoord op de eenmansagitpunk van Billy Bragg. Liedjes zijn het met een hoog meezinggehalte, een enorme gemeenschapszin en simpele maar doeltreffende refreintjes. Alleen de bonus van een banjo ontbreekt. Maar, dat is waarschijnlijk om alle hipsters te omzeilen. FM359 heeft het voor elkaar gekregen om één lijn te trekken tussen country, bluegrass, gospel en de punkrock van vandaag de dag. Het kan niet anders of Billy Joe Armstrong van Green Day moet groen worden van jaloezie bij het beluisteren van deze plaat, een collectie van echt hechte songs uit het groot-Amerikaanse songboek.
mij=Pirates Press/Revelation
4 reacties