Ik weet niet wat er gebeurd is met Nick Vallee, Chris Fox, Laurie Torres en Phil Creamer, maar als Folly & The Hunter besloot het gezelschap om inspiratie te putten uit tragische gebeurtenissen. Uit de bio haal ik niet veel meer dan dat de band verlies en smart heeft gekend in het afgelopen jaar. Het heeft de onderlinge banden enorm verstevigd en het heeft geleid tot deze prachtige plaat Tragic Care. Het is te makkelijk om Folly And The Hunter af te doen als de indiefolk-versie van Coldplay. De band is veel meer dan dat. Het Canadese Folly And The Hunter grossiert in aanstekelijke melodieën, meervoudige harmonie, een subtiele instrumentariumkeuze, maar bovenal warme, complete, emotionele en intelligente composities. De basis is folk, maar de band put inspiratie uit indie- en post-rockhoek. Da’s opletten dus voor alle Wilco-, Bon Iver- én Sigur Ros-fans. Deze tweede cd is een groot sfeervol Canadees natuurlandschap, een grote hiking-tocht met ruimte voor ontspanning ‘s avonds onder de sterrenhemel bij een knapperend kampvuurtje. Jace Lasek van Besnard Lakes tekende voor de productie. De mastering was in handen van Ryan Morey (o.a. Arcade Fire en Half Moon Run). Beide heren hebben de opdracht gekregen om zonder al te veel pastiches de plaat een zwaar melancholisch karakter mee te geven op een logische en zinnige manier die past bij deze no-nonsense, maar gepassioneerde Canadese buitenmensen. Verlies, hartzeer, verdriet en tekortkomingen liggen op Tragic Care heel dicht in elkaars verlengde. Wonderschoon en prachtig, zeggen we dan maar heel gedwee.
mij=Outside Music
4 reacties