In Okemah, Oklahoma, zag singer-songwriter John Fullbright 26 jaar geleden het levenslicht. Wat is daar nu zo bijzonder aan, hoor ik u denken. Nou, in 1912 werd in datzelfde gehucht folklegende Woody Guthrie geboren. Of Fullbright net zo legendarisch zal gaan worden als zijn beroemde plaatsgenoot valt nog te bezien, maar met zijn tweede album Songs zet hij een hele grote stap in de goede richting. Op zijn debuut From The Ground Up uit 2012 wist hij al te overtuigen met zinderende countryrock, hier en daar afgewisseld met wat rustigere pianoballads. Hele goede liedjes met dito teksten, en het album werd dan ook terecht genomineerd voor een Grammy. Bonnie Raitt ging toen met de prijs naar huis, maar het was een flinke opsteker voor de jonge Fullbright. Twee jaar later is daar Songs en de titel zegt eigenlijk alles. Op dit album is John Fullbright geëvolueerd van een goed songschrijver tot maker en vertolker van briljante en melancholische prachtsongs. De rustige kant van Fullbright overheerst op dit album, de meeste van de twaalf songs zijn Fullbright met zijn prachtige, luie stem met schor randje, enkel begeleid door piano, Wurlitzer of gitaar. Saai wordt dat niet want het zijn stuk voor stuk meesterwerkjes waarin John Fullbright zijn ziel blootlegt, hier en daar wat verluchtigd met de nodige, relativerende, cynische humor. ‘What’s so bad about happy?’, zingt hij bijvoorbeeld in opener “Happy”. Niet zwaar op de hand dus. Het hele album is van begin tot eind prachtig, maar bevat met melancholische “When You’re Here”, de goede tekst van “Write A Song”, het verhalende “High Road” en de hoopvolle afsluiter “Very First Time” een aantal klassiekers in de dop. Ik draai hem nu voor de zevende keer in twee weken en bij elke luisterbeurt vind ik Fullbrights Songs mooier. Het is een zeldzaam mooi album wat je meteen grijpt en steeds weer wil horen, en zeg nou zelf, hoe vaak gebeurt dat nu nog? Over een aantal jaren zal duidelijk worden, ongeacht of Fullbright dan een gevestigde naam is of al lang weer vergeten, dat Songs een klassieker in zijn genre is.
mij=Blue Dirt
4 reacties