Meer dan de helft van de band is opgestapt en dus is het logisch dat Only Run een fikse koerswijziging laat horen. Alec Ounsworth klinkt weliswaar nog steeds als het neefje van Thom Yorke en dat de gekte van hun debuut (ook alweer bijna tien jaar oud en al een paar platen geleden) nauwelijks meer te horen is, was te verwachten. Toch verrast het hoezeer Clap Your Hands Say Yeah een andere band geworden is. De gitaren zijn voor een groot deel ingeruild voor breed uitgemeten synthesizerpartijen en het diepe basgeluid voor drumcomputers. Weerbarstig is het allemaal nog steeds, maar wat vooral opvalt is dat Only Run soms zo bombastisch klinkt. De plaat duurt maar iets meer dan een half uur, telt negen nummers die geen van alle boven de vijf minuten klokken en toch is het lastig om de aandacht erbij te houden. Matt Berninger, voorman van The National, praatzingt mee op het ietwat pompeuze “Coming Down” en turntablist Kid Koala speelt een gastrol op “Cover Up”. Beiden weten Only Run niet te redden. Want de eindconclusie luidt dat alle studio-trickery en alle pogingen – veel verder lijken Alec Ounsworth en zijn kompanen niet gekomen – leiden tot een plaat die ondanks de korte duur maar niet wil blijven boeien.
mij=Xtra Mile Recordings / Bertus
4 reacties