Ze hebben het geprobeerd, bij De Beschaving, maar de gemeente Utrecht liet zich niet vermurwen. Er staat dus geen groot scherm om de wedstrijd van het Nederlands Elftal te kunnen volgen. Dat is jammer, want het was een mooie afsluiter geweest van het festival. We moesten het nu doen met de epische rock van Blaudzun. De man is bezig om Arcade Fire links in te halen en doet dat met verve. Helaas heeft een (te) groot deel van het publiek er al voor gekozen om naar een TV-scherm te vertrekken, waardoor Blaudzun niet het onthaal krijgt dat hij verdient. En dat terwijl zijn optreden op tijd is afgelopen om niets van de wedstrijd van het Nederlands Elftal te missen. Een uitstekende show was het in ieder geval.
mij=
Festival De Beschaving dus. Volgens velen het festival op de mooiste locatie van Utrecht voor een festival, De Botanische Tuinen. Een bewijs ook dat een festivalterrein echt niet foolproof hoeft te zijn en dat aankleding en omgeving heel belangrijk zijn. Maar De Beschaving laat ook zien dat je als festival met alles rekening kunt houden, de datum stond waarschijnlijk al een jaar vast, maar dat je toch nog ingehaald kunt worden door de realiteit. Oranje speelt beter dan voorzien en ineens is er een wedstrijd op de dag van het festival. Wellicht had het de middagwedstrijd moeten zijn. Wellicht was de Gemeente Utrecht dan wel overstag gegaan.
De Beschaving, het festival van het dwalen. Niet van het verdwalen, want je kunt maar een route lopen, een rondje om Fort Hoofddijk. Je zou bij wijze van spreken iedere keer de kortste route tussen de twee hoofdpodia kunnen lopen, maar het terrein nodigt uit om toch weer iedere keer het rondje te doen. Want overal is wat te doen. En hoe vaak komen we in de Botanische Tuinen immers!
Wat verlaat door de regen die ‘s ochtends nog valt beginnen we dag met Chef’s Special. Deze band is uitverkoren door de Facabookvolgers en ze staan er speciaal voor ons. Dat resulteert in een dampende show, waarbij Chef’s Special ondanks het vroege tijdstip de tent al aardig plat krijgt. Utrecht heeft er zin in! En Chef’s Special is ook een uitstekende liveband natuurlijk. Je krijgt drie bands tegelijk, dance, funk en rock al krijg je soms het idee dat door teveel te willen er nog niet alles uitkomt wat mogelijk is.
De Botanische Tuinen liggen op het terrein van de Universiteit Utrecht en die universiteit heeft ook een redelijke vinger in de pap in de organisatie. En is vooral betrokken bij het randprogramma. Zo regelt het UMC dat je mag proberen wat je moet doen voor minimale invasieve chirurgie. Het Belgische Marble Sounds lijkt zo te zijn weggelopen uit de labs van een van de faculteiten op het terrein. De band heeft een wat nerdy uitstraling en lijkt haar muziek ook wetenschappelijk te benaderen. De licht melancholische postrock is mooi opgebouwd met epische uitbarstingen. De band wordt vandaag live ondersteund, bij enkele nummers, door de Utrechtse Aino Vehmasto (Secret Love Parade) en dat is de kers op de taart. Marble Sounds jaagt met dit puike optreden meteen de laatste regen weg. Wat wil een mens nog meer.
Nou, The Jezabels, uit Australië bijvoorbeeld? Aangevoerd door de energieke zangeres Hayley Mary, ze staat werkelijk geen moment stil, werken ze zich door een degelijke set elektronische shoegaze heen. Helaas is het geluid, dat verder op de dag uitstekend is, hier wat vlak, waardoor het soms een brij is. Dat is jammer wat The Jeabels hebben toch wel wat potentiële hitjes. Zangeres Mary wenst ons in ieder geval veel succes met het voetbal. Dat zal toch een thema blijven, gedurende het festival.
Bells of Youth, op het 3FM Serious Talent podium, heeft niets te klagen over het geluid. Het 3FM-podium heeft als nadeel dat het makkelijk gebruikt wordt als achtergrond bij een maaltijd, maar de dames van Bell of Youth brengen hun popfolk zo enthousiast, dat ze steeds meer publiek trekken om te kijken wat hier nou weer gebeurt. Goed (en veel) spelen is toch de beste reclame als band. Eefje de Visser heeft minder reclame nodig en dus wel een veld vol fans. Ze speelt dan ook een thuiswedstrijd in Utrecht. Gehuld in het oranje speelt ze een degelijke festivalset waarbij Utrecht toch redelijk tekstvast lijkt te zijn. “In het echt” is het hoogtepunt en de stralende verschijning van Eefje de Visser laat zelfs de zon nog even schijnen.
Jett Rebel speelt ieder festival plat en dat doet hij goed. Maar als je vaker op een festival komt, dan valt wel op dat het wel iedere keer hetzelfde trucje is. En dat heeft Jett Rebel helemaal niet nodig. “Wij zijn Tommy Ebben”, roept de percussionist van Tommy Ebben regelmatig. Klopt niet helemaal, want Tommy Ebben is de man die middenvoor staat. En opvallend veel kabaal maakt voor een singer/songwriter. Dat is wel eens verfrissend.
Lucy Rose tapt uit een ander vaatje. Ook singer/songwriter, maar dan van vrouwelijke kunne, blijft dichter bij het genre. Het publiek is erbij gaan zitten en laat het zich allemaal aanleunen. Het is overigens zeer aangenaam wat Lucy Rose brengt en hoewel er voorzichtig gedanst wordt is dit optreden wel een aangenaam rustpunt op de dag. André Manuel gooit het tempo ook niet omhoog. De man is vaste gast op De Beschaving en dat is terecht. Iedere keer in een andere vorm, is het nu de man alleen met zijn gitaar. Met teksten in het Nederlands, in het Duits (een overwinningslied, speciaal voor Louis van Gaal geschreven) en in het Twents weet hij de aandacht vast te houden en zelfs het publiek tot meezingen te bewegen. Afsluiter “Drinkebroer” is natuurlijk een klassieker.
Op het water rond Fort Hoofddijk spelen drie danseressen in drijvende bloemen een betoverend dromenspel en probeert men ons te verleiden tot een potje Memory. De CrisisKermis is ook alleraardigst. Nee, mocht er even geen bandje naar je smaak staan, er is voldoende te doen op De Beschaving. When We Are Wild speelt een wat timide set folkrock die alleraardigst is, maar die ze weten te verpesten door een cover van Lou Reeds “Walk on the Wild Side”, die op zijn zachtst gezegd lamentabel is. De psychedelica van The Pharmacy doet het beter in de ACU, dan op een open veld. Waar de show op Le Guess Who nog wel wilde beklijven, lijkt op De Beschaving band en publiek elkaar niet te willen begrijpen. Vooral het publiek keek in verwondering wat er gebeurde op het podium.
Wat is een kenmerk van een goede artiest? Dat je bij zijn optreden staat en iedere keer denkt, hey, dat nummer ken ik ook al! Novastar blijkt zich dieper in het collectieve geheugen van De Beschaving genesteld te hebben dan gedacht. En dat terwijl hij toch een rustige periode achter de kiezen heeft. Een rustige periode die wel de goesting in optreden verhoogd heeft, want het enthousiasme spat eraf. Joost Zwegers heeft ook een uitstekende band bij zich. Tussen de nummers door probeert hij de tussenstand bij België – Argentinië te achterhalen, helaas, een nederlaag bij de Belgen, maar als een geboren Nederlander (en dat is Zwegers), speelt hij “The Best Is Yet To Come” voor de wedstrijd die nog komen moet.
Jett Rebel speelt op ieder festival, maar ze worden naar de kroon gestoken door Town of Saints, dat zich echt een slag in de ronde toert. Het zijn overigens net konijnen dat hele Town of Saints, want bij iedere rondje door Europa komt er een bandlid bij. Ze zijn nu al met zijn vijven. Voor het eerst wordt er echt uitbundig gedanst voor het podium, maar de folkrock van Town of Saints is er dan ook meer dan geschikt voor. Ze maken veel reclame voor zichzelf, want om me heen hoor ik veel enthousiaste reacties. Een doorbraak kan nooit meer lang op zich wachten. De Botanische Tuinen lopen vervolgens langzaam leeg, al doet Blaudzun, zoals gezegd, zijn best om de aandacht er nog even bij te houden. Ook File Under vertrekt, maar we hadden graag nog even voetbal gekeken in de Botanische Tuin, de beste festival locatie van Utrecht en zelfs Nederland. Want het was wederom een geslaagde uitvoering van het festival, dat een puike (kwart)finale had verdiend. Volgend jaar gaan we gewoon weer voor de muziek!
4 reacties