Ook al zing ik zelf zo vals als een kraai, zingen werkt ook bij mij verlichtend. Ik mag dan ook graag meeblèren met een cd als niemand me verder hoort – zo ben ik dan wel weer. Het uit Portland afkomstige band Ages And Ages zingt het ook allemaal van zich af, maar dan wat zuiverder van toon. Naar verluidt vielen de laatste jaren in de privésfeer bij de diverse leden niet mee. Maar ondanks dat er zelfs leden vertrokken (en weer nieuwe kwamen) is dit qua sfeer op dit tweede album getiteld Divisionary niet te merken. De zeventallige band rond Tim Perry maakt er een vrolijk folky feestje van, ergens tussen Edward Sharpe, Belle And Sebastian en The Polyphonic Spree in. Het geluid is door producer Tony Lash (o.a. Elliott Smith en The Dandy Warhols) lekker open gehouden. Het is alsof je er zelf naast staat en uitgenodigd wordt om ritmisch mee te klappen en te zingen. Ik moet er wel bijzeggen dat ik de laatste tijd misschien wat teveel folkpop heb gehoord en niet echt in het album kwam. Wat daarbij niet hielp was dat de derde track “No Pressure” me aan Peter Gabriëls “Solsbury Hill” doet denken en de daaropvolgende track “Big Idea” aan de Stones’ “Street Fighting Man”. Maar verder is het een prima plaat met als mijn persoonlijke uitschieters “Ante Up” en “I See More”.
mij=Partisan Records/PIAS
4 reacties