Tijdens het WK voetbal zag ik de sympathiek ogende en klinkende Belg Jonathan Vandenbroeck, alias Milow, vaak voorbijkomen op tv. Ik ken Milow van zijn prettig in het gehoor liggende hits die je zo meezingt. Grappig vond ik zijn akoestische versie van “Ayo Technology”, een cover van 50Cent die hij geheel naar zijn eigen brave hand wist te zetten. Ongetwijfeld is het vaak op Sky Radio gedraaid en heeft menigeen het luid meegezongen, maar zal iemand gek opgekeken hebben als hij of zij eenmaal doorhad wát er gezongen werd? Milow bracht de afgelopen twee jaar in Californië door en nam er zijn vierde cd Silver Linings op in de voormalige Sound City Studios, inmiddels Fairfax Recordings geheten. Deze verandering van omgeving heeft helaas niet voor nieuwe muzikale inzichten en stijlwisselingen geleid. De tien liedjes op Silver Linings zijn goede melodieuze songs en klinken als een klok. Eigenlijk is er weinig mis mee. Maar dat is tegelijkertijd ook een beetje waar voor mij de schoen wringt. Het is té keurig, té mooi, té inwisselbaar. Steeds hoop ik dat Milow ergens van het gebaande pad afwijkt en me verrast met iets aparts maar helaas, het kabbelt allemaal rustig en vreedzaam voort. De bijgevoegde live-cd met nummers die Milow niet goed genoeg vond voor de studio-cd verrast me ook al niet. Sky Radio is eigenlijk het perfecte radiostation voor Milow. Zijn liedjes klinken stuk voor stuk zoet, herkenbaar en gepolijst. Music for the masses dus. Ik denk dat het na vier albums met vrijwel dezelfde kampvuurmuziek hoog tijd wordt voor iets anders.
mij=Homerun
4 reacties