Laatst zag ik op YouTube het beruchte optreden dat de Travoltas ooit bij Barend & Van Dorp gaven. De Dongense punkers hadden speciaal voor de gelegenheid twee vrouwelijke gasten meegenomen. En die deden méér dan dansen alleen. De verbijsterde presentatoren wisten niet wat ze zagen. De onschuld van 1999. Je gelooft het haast niet meer. De dansende dames op de hoes van Lights Out hebben hun kleren nog aan, maar wie weet verandert dat zodra die lichten uitgaan. De New Yorkse indierockers Bishop Allen starten in “Start Again” elk geval even kek, nineties en zonnig als de Travoltas. ‘Summer and the sun is setting later than late, I try to stop you, but you say it isn’t worth the wait’. Een punkbandje is Bishop Allen overigens niet. Helaas niet, moet ik zeggen, want al na een paar liedjes begint de indiepop-band wat peper in de reet te missen. De doffige sound helpt daarbij niet. Als je dan een toegankelijk ‘dance with somebody‘-feestje wil bouwen, moet je wel okselfris uit de speakers knallen. Zo bladdert de eerst nog zo gezellige retro-sfeer snel af. Rond “Skeleton Key” is Bishop Allen een soort Cornershop zonder tabla’s geworden. Instant meezingbaar, maar uitgeblust en zonder overtuiging gebracht. Dat kan een stuk geiler, jongens.
Oscar and the Wolf heeft die boodschap wél begrepen. In ieder interview roepen ze het zelf al: dit keer met meer seks! En daar is geen woord van gelogen. Ik vermoed dat de baard-restanten en de afzichtelijk afgesleten bandnaam nog een overblijfsel zijn van een vorige folk-incarnatie, maar anno nu zijn deze Vlamingen smooth als een glijbaan in Tropicana. ‘Got my boys in the water, got my girls bending over. Tight.’ Wie de fluwelen flemers-collectie na Frank Ocean, How To Dress Well en Drake wil uitbreiden met een streekproduct, zit hier goed. De bloemetjes lokken de bijtjes, en met al die autotune is het honingzoete resultaat precies zo plakkerig als het hoort. De groep heeft de indie overigens nog niet helemaal afgeschud. En soms is juist die vreemde symbiose wel zo fijn. Een liedje als “Where Are You?” begint bijvoorbeeld met een koortje dat ook van Mew had kunnen zijn, en ook de gitaarpartij is verraderlijk prog. Elders op het album worden er met hulp van topproducer Leo Abrahams ook nog wat grooves van de Wild Beasts en The XX geleend. Maar het al eerder geciteerde “Princess” bewijst het definitief. Entity barst van de hits, en is cooler dan de band soms zélf lijkt te durven geloven. Voor dat laatste beetje ‘swag’ zullen alle uitverkochte zalen wel zorgen. De meisjes gaan dansen. En hoe.
mij=Dead Oceans/Konkurrent & PIAS