Hard Headed Soul was ooit een van de mede-initiatieven van ene kraker/autonoom denker Scheet uit Eindhoven. Scheet en ik hadden een verwantschap. Althans zo vertelde hij me ooit, omdat ik mezelf dj Kippesnee noemde en volgens hem de afstand van een kippesnee tot een scheet minim was. Ik weet niet hoeveel bier er die betreffende avond was geconsumeerd, maar zijn opmerking schiep een band. Maskarada is een re-issue van het album uit 1993 waarmee Hard Headed Soul niet enkel zijn horizon, maar alle horizonten muzikaal wilde verbreden. Dan hebben we het dus over post-punk, noise, gepiep, feedback, industrial, creativiteit op de tel en veel, veel open uitnodigingen naar alles en iedereen die er een beetje toe deed in en rondom de Dommelstraat in Eindhoven. Scheet zelf legt op de hoes een schets neer van de tijdgeest waarin dit radicaal eclectische allegaartje ontstond. Joegoslavië stond op knappen, Mandela was president van Zuid-Afrika, Bush sr. begon de eerste Irak-oorlog en Europa begaf zich tussen het socialisme van vroeger en het nationalisme van nu. Politiek geëngageerd beest Scheet had meer twijfels en vragen dan ooit. Het zorgde ervoor dat een enkele richting naar antwoorden niet bestond. Veel meer wegen zouden moeten leiden naar Rome. Die gedachte bepaalde toch wel deze plaat. Twintig jaar later is Maskarada ook een ode geworden aan de te vroeg overleden Bram Cox, Marc Spons en René de Wever, inspirators die alternatief muzikaal Eindhoven echt van een stempel hebben voorzien. Ergens tussen de rammelpunk en piepstokken-freejazz schreeuwde een zooitje ongeregeld om aandacht. Met de kennis van nu is Maskarada een stadsdocument waarop hoorbaar is hoe een grote groep gelijkgestemden naast de Effenaar op autonome kracht zelf regelde, zelf uitbracht, zelf herrie maakte en zelf zijn bestaansrecht opeiste. Behoorlijk waardevol dus!
mij=Zesde Kolonne